سفر ذهن در زمان

مطالعات روی پستانداران غیرانسان مانند موش‌ها و برخی پرنده‌ها نشان می‌دهد که حیوانات ممکن است حس پیش‌بینی آینده داشته باشند و براساس آن عمل کنند. طبق آنچه در سایت فانالیتیکزآمده سفر ذهنی در زمان یعنی توانایی به‌خاطر سپردن تجربیات گذشته و پیش‌بینی آینده. درحالی‌که این توانایی به وضوح در انسان یافت می‌شود، دانشمندان در مورد اینکه آیا در حیوانات هم وجود دارد هنوز به توافق نرسیده‌اند. با این حال، نتایج چندین مطالعه این فرضیه را تأیید می‌کند که حیوانات واقعا تصوری از آینده دارند و می‌توانند سفر ذهنی در زمان را به روش‌های مشابه انسان انجام دهند.

پیش‌بینی بین گزینه‌ها
مطالعات زیادی روی انواع مدل پیش‌بینی در حیوانات صورت گرفته است اما یکی از مورد بحث‌ترین‌ها این بود که چگونه حیوانات بین گزینه‌هایی انتخاب می‌کنند که منجر به نتایج متفاوتی در آینده می‌شود. مثلا یک گزینه منجر به پاداش کوچکی می‌شود که بلافاصله دریافت می‌شود درحالی‌که گزینه دیگر منجر به دریافت پاداش بزرگ‌تر در زمان دیگری می‌شود. در یکی از این نمونه‌ها، آزمایشی در سال2004 روی میمون‌ها نشان داد که اگر پاداشی که الان دریافت می‌کنند به این معنی باشد که بعدا بادام‌زمینی بیشتری دریافت می‌کنند، در ابتدا حاضرند تعداد کمتری بادام‌زمینی انتخاب کنند.

تلاش برای پیش‌بینی با ابزار
در نهایت، نویسندگان مطالعاتی را مورد بحث قرار می‌دهند که در آن حیوانات ابزاری برای پیش‌بینی آینده ذخیره می‌کنند. برای مثال، شامپانزه‌ای از باغ‌وحشی در سوئد مدام درحالی‌که سنگ‌هایی را ذخیره می‌کرد مشاهده شد تا در اواخر روز که انسان‌ها از راه می‌رسند، به سمت بازدیدکنندگان پرتاب کند. شامپانزه‌ فقط از سنگ‌ها برای این منظور استفاده می‌کرد و در فصلی که باغ‌وحش به روی بازدیدکنندگان بسته بود، سنگ جمع نمی‌کرد. این جزئیات حاکی از آن است که شامپانزه هنگام ذخیره آن سنگ‌ها از آینده‌نگری و برنامه‌ریزی برای یک رویداد خاص در آینده استفاده می‌کرده است. برای طرفداران امروزی، این بررسی شواهد قانع‌کننده‌ای ارائه می‌کند که حیوانات واقعا حسی از آینده دارند که ممکن است دلیل قوی‌تری برای احقاق حق آنها باشد. مطالعه این پدیده بدون نگهداری حیوانات در اسارت بدون شک حامیان حیوانات بیشتری را وادار به حمایت از چنین تحقیقاتی می‌کند.

پیش‌بینی برای غذا
نوع سوم مطالعه مورد بحث، شامل حیواناتی است که غذا را از مکانی به مکان دیگر منتقل می‌کنند. مطالعه‌ای در سال 2011نشان داد که تایراس (نوعی راسو) در کاستاریکا چنارهای رسیده را بلافاصله می‌خورد اما چنارهای نارس را در بین سایر درختان ذخیره می‌کرد و بعدا وقتی که رسیده بودند دوباره برای خوردن آنها بازمی‌گشت. این نشان می‌دهد که تایرس‌ها می‌دانستند که در آینده، چنارها به اندازه کافی برای خوردن خواهند رسید.