عزاداری در باد و باران ،گرما و سرما

یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های مراسم مسلمیه اجرای خودجوش و مردمی آن بدون تعطیلی و تحت هر شرایطی است. برای اثبات این گفته به خاطرات شفاهی اهالی ری سرک کشیدیم تا از چگونگی برپایی این مراسم آیینی در روزهای گرم و سرد سال‌ برایمان تعریف کنند.

عزاداران چتر به دست
فصل سرما بود و از صبح باران بی‌امان می‌بارید. خیلی‌ها با نگرانی و زیر لب می‌گفتند با این باران بی‌امان مراسم مسلمیه چه می‌شود. حاج حسن امینی‌مقدم، از خادمان حرم حضرت عبدالعظیم و قدیمی‌های شهرری، از روزی تعریف می‌کند که شهرری به دلیل بارندگی پر از چتر شد و کسی زیر باران خیس نشد: هیچ‌کس خیال نمی‌کرد که مراسم به نحو احسن و اینقدر باشکوه اجرا شود. فکر می‌کردیم حتماً دسته‌های عزاداری از میانه راه برمی‌گردند یا سمت حرم نمی‌آیند. اما آن سال همه با چتر آمدند. حرم چترباران و یکی دیگر از مراسم پرشور مسلمیه در تاریخ
 شهرری ثبت شد.

رسم مسلمیه در سیزده‌به‌در
هرچند مراسم مسلمیه بیشتر مردانه بود و عزاداران در قالب دسته‌های سینه‌زنی وارد صحن حرم می‌شدند، اما در بعضی موارد این مناسبت آیینی رنگ و بوی خانوادگی به خود می‌گرفت و بسیاری به عشق اهل‌بیت(ع) از شب قبل از اجرای مراسم راهی حرم عبد‌العظیم(ع) می‌شدند. بنا به تعریف یکی از ریش‌سفیدان شهرری، در دورانی که سیزدهمین روز بهار با ایام مسلمیه تقارن پیدا می‌کرد، اغلب خانواده‌ها از شب قبل از سیزده‌به‌در با ظرف غذا، زیر‌انداز و سماور از تهران راهی شهرری می‌شدند و شب در صحن‌های معروف حرم، مانند باغچه طوطی و امامزاده‌طاهر(ع) می‌ماندند و روز اجرای مراسم، مردها به دسته‌های عزاداری می‌پیوستند و خانم‌ها در صحن برای مظلومیت و بی‌پناهی این عمو‌زاده و سفیر غریب امام‌حسین(ع) عزاداری می‌کردند.