به رسم میزبانی حسینیه‌ها را خالی می‌کردیم

میزبانی از هیئت‌های تهرانی در ایام مسلمیه رسم دیرین هیئت‌های شهرری است که نشان‌دهنده مهمان‌نوازی و اهمیت‌دادن به برگزاری آیین‌های مذهبی اهالی است. حاج اکبر کاوه، مداح پیشکسوت اهل‌بیت(ع) در شهرری، خاطرات بسیاری از برگزاری آیین مسلمیه و میزبانی از هیئت‌های تهرانی دارد. او که متولد 1326 و از کودکی شاهد حضور هیئت‌های عزاداری در شهرری است، از قدمت این سنت می‌گوید: «از وقتی به یاد دارم، مراسم مسلمیه از شب 7تا 9ذی‌الحجه به‌مدت 3شب در شهرری برگزار می‌شده است. در این شب‌ها هیئت‌های مختلف از تهران به شهرری می‌آمدند و در مراسم مسلمیه در وصف بی‌وفایی کوفیان و شهادت مسلم بن عقیل نوحه‌سرایی می‌کردند.» اما چرا هیئت‌های تهرانی، شهرری را برای عزاداری در ایام مسلمیه انتخاب می‌کردند، حاج اکبر کاوه می‌گوید: «تهرانی‌ها به زیارت مرقد حضرت عبدالعظیم(ع) اهمیت می‌دادند و در طول سال چندین بار برای زیارت به شهرری می‌آمدند، برای همین در ایام مسلمیه و قبل از شروع‌ماه محرم با آمدن به این حرم شریف به نوعی به پیشواز عزاداری برای امام‌حسین(ع) می‌رفتند. یادم هست آن زمان وسیله نقلیه مانند امروز نبود و خیلی وقت‌ها تهرانی‌ها وقتی شب برای عزاداری به شهر ری می‌آمدند، مجبور می‌شدند همان جا بمانند، به همین دلیل اهالی شهرری همه حسینیه‌ها را برای میزبانی از تهرانی‌ها خالی می‌کردند. حتی هیئت‌های شهرری هم در آن 3روز برنامه‌های خود را تعطیل می‌کردند و در خدمت میزبانی از عزادارانی بودند که از تهران به شهرری می‌آمدند. هر چه نوحه‌خوان، میاندار، سینه‌زن و هیئت‌های معروف بود همه از تهران می‌آمدند. در زمستان و تابستان، اگر درجه سرمای هوا زیر صفر بود یا بالای 50درجه، مراسم مسلمیه برگزار می‌شد. یادم هست یک سال زمستان در شهرری برف شدید باریده بود. آن زمان خبری از برف‌روبی خیابان نبود. بیرون که می‌آمدیم پایمان تا زانو در برف فرو می‌رفت. اما همان سال هم میزبان عزاداران تهرانی بودیم و مراسم شهادت حضرت مسلم بن عقیل را برگزار کردیم.»
 به‌گفته قدیمی‌های شهر ری حتی برخی مردم شهرری خانه‌های خود را برای پذیرایی و اسکان هیئت‌هایی که از تهران به شهرری می‌آمدند، خالی می‌کردند. حاج‌محسن‌امینی‌مقدم، از خادمان حرم حضرت عبدالعظیم حسنی(ع)، می‌گوید: «سید جواد اسدالله شیرازی تمام این 3روز خانه‌اش را در اختیار تهرانی‌ها قرار می‌داد. حاج سلطان رضوی امیری نیز خانه بزرگی داشت که به عشق امام‌حسین(ع) خانه‌اش را برای اسکان تهرانی‌ها خالی می‌کرد.»