دلایل اختلال در غذا خوردن

اختلال‌ در خوردن مانند بی‌اشتهایی یا پرخوری عصبی و همچنین پرخوری همیشگی باعث می‌شود عادات و رفتارهای غذایی فرد تغییر کند. تحقیقات متعدد نشان داده که اختلالات خوردن با عوامل مختلفی مرتبط است و نمی‌توان یک عامل ژنتیک، فرهنگی، اجتماعی، رفتاری، روانی یا بیولوژیک را برای آن درنظر گرفت، بلکه چند عامل می‌تواند در بروز آن نقش داشته باشد. اختلالات خوردن می‌تواند افراد را با هر نژاد، سن یا طبقه اجتماعی-اقتصادی تحت‌تأثیر قرار دهد.
ژنتیک
عوامل ژنتیک می‌تواند احتمال ابتلای فرد به اختلال خوردن را افزایش دهد و بروز آن در فردی با بستگان درجه یک مبتلا به این اختلال، بیشتر از سایرین است.
تأثیرات خارجی
مطالعات همچنین نشان می‌دهد که رفتارهای والدین بر عادات غذایی فرزندان تأثیر می‌گذارد. به‌عنوان مثال، مادرانی که رژیم می‌گیرند یا بیش از حد نگران وزن خود هستند، ممکن است باعث ایجاد نگرش غیرطبیعی در فرزندشان نسبت به غذا و حتی بی‌اشتهایی او شوند. در برخی موارد هم افرادی مانند پدر یا خواهر و برادر ممکن است کودک را درباره وزن یا شکل او به تمسخر بگیرند و او را دچار اضطراب کنند.
شخصیت
افراد مبتلا به اختلالات خوردن معمولا دارای ویژگی‌های شخصیتی و رفتاری مشابهی مانند عزت نفس پایین، کمال‌گرایی، خواهان تأیید، وابستگی و... هستند. این در حالی است که اختلالات شخصیتی هم می‌تواند خطر ابتلا به اختلالات خوردن را افزایش دهد، ازجمله اختلال شخصیت دوری‌گزین، اختلال شخصیت وسواسی - اجباری، اختلال شخصیت مرزی و اختلال شخصیت خودشیفته.
عوامل روانشناسی
استرس پس از سانحه (PTSD)، اختلال هراس، فوبیا و افسردگی، همگی با عادات غذایی غیرعادی مرتبط هستند.
فشارهای فرهنگی
در رسانه‌ها، لاغری اغلب به‌عنوان موفقیت و محبوبیت عنوان می‌شود و ممکن است ایده لاغر بودن را به‌خصوص بین دختران جوان پرورش دهد.