فیلمهایی که فقط شنیده شدند
موضوع: سینماهای از یاد رفته
ویژگی: روایت تاریخ هویتی و شفاهی
سالها بعد از آنکه مظفرالدینشاه در یکی از سفرهای اروپاییاش دستور خرید دستگاه سینماتوگراف (دوربین فیلمبرداری) را به میرزا ابراهیمخان صحافباشی داد، سینما به یکی از بهترین سرگرمیها برای پر کردن اوقات فراغت اهالی پایتختنشین شد و در هر محله قصهها و ماجراهای جالبی خلق کرد. سینماهای «شرق» و «شهلا» در محله نازیآباد که این روزها به فراموشی سپرده شدهاند و اثری از آنها نیست، زمانی پاتوق بسیاری از چهرههای سینمایی و ورزشی بودند و حتی عشق تماشای فیلم دیدن در همین سینماها بود که هنرمندان مطرحی مانند «اکبر عبدی»، «سیروس همتی»، مرحوم «علی سلیمانی» و... را به کشور معرفی کرد. با کمی پرسوجو میشود فهمید که فصل مشترک خاطرات اغلب اهالی با سینما شهلا در بازار دوم نازیآباد و کوچه نیکمرام گره خورده است؛ سینمایی که بهگفته محمدگودرزی، سال 1345در این محله افتتاح شد و گنجایش 700نفر را داشت. این ساکن قدیمی محله نازیآباد از ماجرای شنیدن صدای فیلمهای روی پرده سینما میگوید: «برای بچههای نازیآباد سینما شهلا پر از خاطرات فراموشنشدنی است. بسیاری از بچهها آن زمان پول خرید یک بلیت را هم نداشتند و به همین دلیل دستهجمعی بیرون سینما مینشستند و گوش تیز میکردند تا صدای فیلم را بشنوند و اینطوری روایت تصویری فیلم را تجسم کنند.» او بعد از تعریف از روزهای جذاب تماشای فیلمهای روز در این سینما به خاطره آتش گرفتن سینما شهلا در جریان منتهی به پیروزی انقلاب میرسد و توضیح میدهد که بعد از انقلاب سینما بازسازی شد و با نام سینما فردوسی فعالیتش را ادامه داد، اما بعد از سال 1365تعطیل شد و جای آن مرکز خرید سرای ایرانیان قدعلم کرد. سینما شرق هم از دیگر سینماهای معروف محله نازیآباد بود که سال 1357بهدلیل پخش فیلمهای منافی عفت، مردم با به آتش کشیدن آن مخالفتشان را با نمایش فیلمهای ضدفرهنگی نشان دادند. بهگفته گودرزی، از همان سال 1357این سینما تعطیل شده و تا امروز متروکه باقیمانده است. بوستان هزاردستگاه هم یک سینمای روباز داشت که شبها با آپارات برای اهالی فیلم پخش میکرد، اما به مرور کارش از سکه افتاد و جمع شد. گودرزی در بخش دیگری از صحبتهایش از سالن سینما بهمن، «سینما چارلی چاپلین» با ظرفیت 400نفر و سینمای جدید محله که از سال 1371شمسی فعالیتش را شروع کرده، یاد میکند.