خداحافظ‌ گری‌کوپر

گری کوپر
 هنرپیشه آمریکایی
(۷ مه ۱۹۰۱ - ۱۹۶۱)

فاطمه عباسی

فقط یک مرد می‌توانست آنطور راه برود؛ مصمم و باوقار، آنطور که در عین وظیفه شناسی، مهربان باشد. کلانتر پر دل و جرات فیلم «صلاه ظهر» که تنهای تنها می‌خواست جلوی یاغی‌ها بایستد. می‌خواست ستاره روی جلیقه‌اش با معنی باشد. گری کوپر همیشه اینطور بود. هر نقشی که داشت، هر جای قاب که بود، هر نفسی که رودرروی ما می‌کشید، گرم بود و صمیمی. می‌شد به صداقتش ایمان داشت و توی سایه یله داد تا کلانتر خوش پوش شهر، زیر تیغ آفتاب امنیت را به مردمش هدیه کند. حتی وقتی توی «قطار سریع السیر شانگهای» نقش آن مرد مرموز لامکان را بازی می‌کرد، چیزی توی نگاهش بود که ما را به دوستی با او متقاعد می‌کرد. کوپر شمایل قهرمان استوار و خسته در فیلم‌های وسترن بود، حامی مظلوم و دشمن ظالم. مارشال ویل کین «ماجرای نیمروز» حتی در روز یکی مانده به بازنشستگی‌اش حاضر نشد دست از مبارزه بردارد و به جای اینکه دست نوعروس‌اش را بگیرد و پی بخت و زندگی‌اش برود، هفت‌تیر به‌دست تک و تنها در کوچه‌های سوت و کور شهر می‌چرخید و منتظر تبهکاران پلید بود. کوپر 5بار نامزد اسکار شد، 3بار جایزه را برد و به اندازه هزار بار اسکار نگرفت!

حرف‌های اسطوره
   وقتی که 60ساله بشوم روی صورتم خطوطی می‌روید که آنها را باد غربی کاشته است. (گری کوپر در 60سالگی درگذشت)
   می‌دانید من خوش تیپ نیستم، من مرد هستم، حرف راست می‌زنم.
   شدیدا اعتقاد دارم که بازیگران فقط یک کار بلدند، اینکه هنگام فیلمبرداری هیچ کاری نکنند.
   من حتی یک نیم دوجین کتاب هم توی عمرم نخوانده‌ام.
   بر باد رفته بدترین فیلم تاریخ خواهد شد اما خوشحالم که به جای من کلارک گیبل روی پرده می‌خندد (ابتدا کوپر قرار بود در این فیلم بازی کند. او این حرف را قبل از اکران بربادرفته،
پر بیننده‌ترین فیلم تاریخ سینما زده است.)
   بزرگ‌ترین موفقیت من دوستانی است که پیدا کرده‌ام، آن هم نه در سینما.

درباره اسطوره
   جیمز استوارت: همه ما به تو حسادت می‌کنیم کوپ. به طرز ترسناکی حسادت می‌کنیم.
   کلینت ایستوود: کوپ هیچ وقت نمی‌جنگید، هیچ وقت دیوانه نمی‌شد، هیچ‌کس فقدانش را درست درک نخواهد کرد، همانطور که بودنش را.
   سرجیو لئونه: کوپر فوق ستاره‌ای بود که چیز زیادی از بازیگری نمی‌دانست.