درخشش یک محله روی کاکل تولیداتش

موضوع: حرفه‌ها و مشاغل دولابی‌ها
ویژگی: شهرت فراگیر محصولات کشاورزی و گل و گیاه

وقتی صحبت از تهران قدیم و نخستین محله‌های آن به میان می‌آید، بی‌شک به نام محله دولاب که در گذشته روستایی کوچک بود، می‌رسیم. به همین دلیل بسیاری از مشاغل تهران قدیم ابتدا در همین روستا پا گرفت.
دامداری: روستای دولاب همسایه خوش‌آب‌وهوای ری بود و خاک حاصلخیزش سرسبزی مراتعش را به مثابه سفره تغذیه چهارپایان و دام‌ها تضمین می‌کرد تا به‌عنوان قطب تولید شیر، پشم، گوشت و لبنیات سالم و غنی روی پای خود بایستد؛ به‌نحوی که آوازه کیفیت و خوشمزگی این محصولات تا دیگر روستاهای آن روزگار و ری و دوردست‌ها رفت.
کشاورزی: اگر به خاطرات ریش‌سفید‌های تهران سرک بکشیم، حتماً از عطر و بو و طعم دلچسب خیارهای دولاب یاد می‌کنند و از دوره‌گردهایی می‌گویند که برای بازارگرمی با نوایی آهنگین می‌خواندند: «سبز و صبح چیده دارم خیار، گل به سر دارم خیار، کاکل به سر دارم خیار، سبز و دولابی دارم خیار»
به‌جز خیار، بادمجان، کاهو، گل‌کلم و کلم هم از دیگر محصولات کشاورزی پرطرفدار مزارع دولاب بود.

پرورش و فروش گل و گیاه:
پرورش و فروش انواع گل و گیاه ایرانی و فرنگی از دیگر شغل‌های اهالی دولاب از گذشته تا به امروز است. یکی از جاذبه های محله دولاب برای پایتخت‌نشینان، وجود بازار گل و گیاه محلاتی است.
باغداری: یکی از مشاغل پرسود و بازده دولاب باغداری بود. به‌دلیل سرازیر شدن آب‌های جاری قلهک و رشته قنات‌های شناخته‌شده اکبرآباد، باقر‌آباد، قوامی و جویبارهای فراوان، دولاب تبدیل به روستایی فرح‌انگیز شد و در دل آن باغ‌های بزرگی چون حبیبی، رضوان و... جان گرفتند؛ امروزه این باغ‌های پرمیوه و محصول که زمانی اهالی از آن کسب روزی می‌کردند، به پارک عمومی تبدیل شده است.
ناگفته نماند که یکی از رسم‌های جالب دولابی‌ها، وقف باغ برای خدمات عام‌المنفعه بود؛ نمونه‌اش وقف باغ موروثی و معروف دولابی که وقف امام حسین(ع) شده است. این باغ امروز گلخانه شده و درآمد حاصل از فروش محصولاتش، وقف کارهای خیر می‌شود.
مشاغل سنتی: مشاغلی مانند میرابی، مقنی‌گری، مباشران املاک و رابطان بین مالکان و رعیت، مکتب‌داری، بنایی، آهنگری، نجاری، فروش آذوقه، کاروانسراداری، یخچال‌داری، حمامی و... از مشاغل قدیمی و سنتی اهالی دولاب در روزگار گذشته بوده است.