برقی‌سازی یک انتخاب یا یک ضرورت؟

سید محمد فخار؛ روزنامه‌نگار

برقی‌سازی ناوگان حمل ونقل عمومی شهرها ازجمله اهدافی است که مدیران کلانشهرهای مطرح دنیا با هدف مهار آلاینده‌ها درصدد محقق کردن آن هستند، برخی هم تا حد زیادی موفق شده‌اند. در سال‌های اخیر در پی مطرح‌شدن گزینه برقی‌سازی وسایل نقلیه خصوصا وسایل نقلیه عمومی در شهرهای بزرگ و پیشرفته دنیا، مدیران دوره ششم شهری هم که از ابتدای بر عهده گرفتن امور به‌دنبال کاهش آلاینده‌ها در هوای تهران بودند، برقی‌سازی‌ وسایل نقلیه عمومی را به‌عنوان یکی از شاخص‌ترین اهداف‌شان درنظر گرفته‌اند.
براساس مطالعات صورت‌گرفته در اتحادیه اروپا، با استفاده از خودروی الکتریکی و هیبریدی، بسته به نحوه تأمین برق و سوخت اولیه، حدود دو تا سه برابر در مصرف انرژی (از‌چاه‌تا‌چرخ) صرفه‌جویی می‌شود؛ بنابراین درصورت تغییر انرژی مورد استفاده در سیستم حمل‌ونقل شهری و با توسعه خودرو، موتورسیکلت و لوکوموتیوهای برقی در کشور، علاوه بر کاهش آلاینده‌ها و بار هزینه‌های یارانه‌ای، زمینه صادرات سوخت، ایجاد اشتغال و ارزآوری برای کشور هم فراهم می‌شود.  با اتکا به همین دیدگاه پایتخت در یکی دو سال اخیر چهره دیگری به‌خود گرفته است. نصب جایگاه‌های شارژ خودروهای برقی ازجمله اموری بود که به همت شهرداری تهران و دولت وقت در مردادماه سال پیش اتفاق افتاد؛ طرحی که با دستور ویژه رئیس‌جمهور توسط شهرداری تهران و وزارت صمت دنبال شد. همچنین سفر تیم مدیریت شهری در دو مرحله به چین و انعقاد قرارداد خرید ناوگان برقی ویژه پایتخت ازجمله اقدامات مهم شهرداری تهران برای برقی‌سازی‌ پایتخت است.  کشورهای موفق در توسعه حمل‌ونقل برقی مانند نروژ، چین، هلند و... در زمینه پذیرش خودروهای برقی پیشرو هستند و در این زمینه عملکردی قابل توجه ارائه داده‌اند.
هر کدام از این کشورها با شرایط و استراتژی‌های منحصربه‌فردی تلاش دارند این سبک از حمل ونقل را جایگزین حمل‌ونقل سنتی سوخت‌های فسیلی کنند و علاوه بر این، فرهنگ پذیرش و جایگزینی جهانی خودروهای برقی را ارائه دهند.