آموختن اتولرانی زیر تابلوی پرستو
موضوع: نخستین آموزشگاه رانندگی
ویژگی: چاپ اولین جزوههای تعمیر خودرو
در سالهای اولیه ورود اتومبیل به ایران بسیاری از رجال دولتی و رانندگان سفارتخانهها بهدلیل سفرهای خارجی و زندگی در دیار فرنگ گواهینامه رانندگی داشتند. اما اینکه مردم عادی و بقیه پایتختنشینان کجا رانندگی را آموزش دیدند هم حکایت جالبی دارد. در خیابان وحدت اسلامی لابهلای ساختمانهای قدیمی و آجری که این روزها بسیاری از آنها لباس فرسودگی بر تن کرده و حتی بعضی از آنها متروکه هم شدهاند، تقاطع چهارراه مولوی یک ساختمان با نمای آجربهمنی رنگورورفتهای قرار دارد که سردر آن یک کاشی آبیرنگ با نام «پرستو» حک شده است. اینجا نخستین آموزشگاه تعلیم رانندگی شهر تهران است. سید عباس حسینی، نویسنده کتاب «این اتولی که من میگم» در اینباره میگوید: «با وضع قوانین راهنمایی و رانندگی برای راندن اتول، ایده راهاندازی آموزشگاه تعلیم رانندگی در ذهن یک عده از نظمیهچیهای تهران جان گرفت؛ ایدهای که سال1318 باعث راهاندازی آموزشگاه تعلیم رانندگی پرستو توسط مرحوم علی پرستو شد.» بهگفته حسینی، ایران نخستین کشور خاورمیانه بود که پذیرای خودرو شد و بهنحوی آموزشگاه پرستو نخستین مرکز تعلیم رانندگی در خاورمیانه هم محسوب میشود. این آموزشگاه رانندگی زمانی دفتر چاپ روزنامه بود. وجود ابزار چاپ در همین آموزشگاه امکان چاپ کتاب را هم فراهم میکرد. وقتی هم که دفتر روزنامه شد آموزشگاه تعلیم رانندگی، در کنارش تعمیر خودرو و کتابهای آموزش تعمیر خودرو هم داخل همین مجموعه چاپ میشد؛ کتابهایی که حتی برای مدتی نایاب شد.