مددجویان بهزیستی از حمایت‌های اندک گلایه دارند

سحر جعفریان؛ روزنامه‌نگار

«توی این روز و روزگار، مردهاش هم به سختی می‌تونن یه لقمه نون دربیارن اون وقت من که یه زن تنها هستم چطور برای نون‌آوری حمایت نشم؟!» این را راحیل می‌گوید که به‌تازگی در یکی از شعب سازمان بهزیستی در یکی از کلانشهرهای کشور تشکیل پرونده داده تا تحت پوشش خدمات این سازمان قرار گیرد و به قدر همان خدمات، گلیم زندگی خود و 3فرزند قد و نیم‌قدش را از آب بیرون بکشد. کاغذهای امضا شده و مهر خورده پرونده‌اش را زیر و رو می‌کند و دوباره می‌گوید: «وای از اجاره، قسط، قبض، هزینه مدرسه و بیماری...» با سرریز شدن نخستین قطره اشک از چشمانش، حرفش نیمه تمام می‌ماند. این درست همان لحظه‌ای است که مسئول امور خانواده و بانوان همان شعب از یکی از اتاق‌ها بیرون می‌آید و خطاب به راحیل 30ساله که سال‌ها رنج و سختی سرپرستی از خانواده، او را 40ساله می‌نمایاند، می‌گوید: «ان‌شاءالله طی یکی دو هفته آینده، کارشناس ما می‌آید برای ارزیابی حضوری موارد پرونده‌ات. تا اون موقع برو به سلامت.» و این یعنی انتظار در صفی طولانی برای برخورداری از امکاناتی که مرهم همه زخم‌های زندگی او و باقی بانوان سرپرست خانواده نیست؛ انتظاری که این روزها مددجویان بسیاری را به گلایه واداشته است.‌مریم، یکی از بانوان سرپرست خانواده در محله‌های جنوبی پایتخت است که او نیز از به‌موقع و کافی نبودن خدمات سازمان بهزیستی ویژه بانوان سرپرست خانواده گلایه دارد: «مرور خدمات متنوع بهزیستی برای خانم‌های سرپرست خانواده خیلی خوشایند و امیدوارکننده به‌نظر می‌رسد؛ اینکه اگر مهارتی یاد گرفتی به تو وام بلاعوض می‌دهند، مستمری ماهانه به حسابت واریز می‌شود یا بسته معیشتی مناسبتی و... می‌‌گیری، همگی خوب هستند، اما واقعیت این است که این مزایا نسبت به تورم فعلی، کافی نیستند.»  طبق آخرین اعلام سازمان بهزیستی کشور، در حال حاضر بیش از 278هزار خانوار بانو سرپرست تحت پوشش سازمان قرار دارند و سالانه حدود 20درصد نیز به مجموع این آمار اضافه می‌شود. دریافت مستمری ماهانه، خدمات آموزشی، مهارتی و فنی، توانمندسازی، تامین کمک‌هزینه ودیعه مسکن (درصد افزایش اعتبار) و تحصیل و درمان، اجرای طرح‌های اشتغال‌زایی، تامین سرمایه کار و حق بیمه ازجمله خدمات سازمان بهزیستی به بانوان سرپرست خانوار است.