کسادی بازار نان خراسانی و بربری
گندم، قوت لایموت ساکنان تهران قدیم بود و فقط در نانوایی‌ها نان سنگک و تافتون پخته می‌شد. نانوایی‌ها در این ماه، مثل تمامی ماه‌های سال پر از مشتری و طالبان نان بودند، اما از آنجا که فقط دو وعده پخت در طول روز انجام می‌دادند، طبیعی بود که پیش از افطار با ازدحام مشتری مواجه شوند و این بهترین فرصت بود تا نانوایان خلوص‌نیت خود را نشان دهند. اردشیر آل عوض، تهران‌پژوه، در این‌باره می‌گوید: «در این ماه، نان سنگک پنجه‌خورده، کنجدی، سیاهدانه‌ای، دوباره‌تنور، قهوه‌ای و بغل‌تنور، مطبوع‌ترین نان‌ها بود و مردم اساساً از خوردن نان‌های حجیم دوری می‌کردند. بعد از نان سنگک، تافتون که دوبار تنور می‌شد و بیشتر در «خشکه‌پزی»ها عرضه می‌شد، نان مطبوع مردم در این‌ماه بود. جالب است که این نان‌ها را کم‌نمک درست می‌کردند تا همه بتوانند راحت از آن استفاده کنند. دیگر نان‌ها ازجمله «نان خراسانی»، لواش و بربری نیز طالبین فراوانی داشتند، اما از آنجا که بربری و خراسانی حجیم بودند و بعضا میان‌شان خمیر باقی می‌ماند و لواش نازک بود، اقبال عمومی به سمت سنگک و تافتون بود و دلیل دیگر سبوس‌داربودن آرد این نان‌ها در آن روزگار بود که علاوه بر تسهیل در هضم غذا، ارزش غذایی بیشتری داشت.»
همچنین در میان نان‌ها، نان طرشتی یا کماج طرشتی هم طرفداران بسیار داشت؛ شیرمال روغن‌دار با طعم و عطری خاص که با آرد گندم خالص با شیره و تخم‌مرغ پخته می‌شد.
