جدال نویسنده با سرطان

لورین ماروود | نویسنده:

لورین ماروود، نویسنده استرالیایی کتاب‌های کودک و نوجوان در یادداشتی که برای مجله گاردین نوشته از مبارزه‌اش با سرطان و نیروی امیدبخش نوشتن گفته است. او نوشته است: «دنیای سرطان بسیار ترسناک است؛ پدیده‌ای که فکر نمی‌کنید دچارش شوید. پیش از اینکه جواب آزمایش‌هایم بیاید مطمئن بودم توده موجود در بدنم رشد کرده و سرطان دارم. ابتلا به سرطان درست مانند این است که از دنیایی که در آن زندگی کرده و البته به آن بی‌توجهی می‌کردم به دنیایی پرتاب شوم که دوست نداشتم ببینمش. یک سال اول عمل جراحی انجام شد و سپس درگیر شیمی‌درمانی و پرتودرمانی بودم. شیمی‌درمانی سبب شد موهایم را از دست بدهم، همیشه خسته باشم و توانایی کار کردنم را از دست بدهم. همان سال یک داستان درباره پسرکی به نام توبی نوشتم. از خداوند می‌پرسیدم آیا می‌میرم؟ سؤالی که توبی هم در داستان همواره از خود می‌پرسید؟ دلیل اصلی نوشتن داستان این بود که نوشتن به درمان من کمک و حالم را بهتر می‌کرد. نوشتن به من کمک کرد بیماری‌ام را بپذیرم و با امید زندگی کنم. در دوره پس از بیماری به‌تدریج قدرتم را به‌دست آوردم و از مؤسسه ادبیات کودک «مِی گیبز» کمک‌هزینه تحصیلی به من اهدا شد که اجازه می‌داد برای مدتی به «بریزبن» بروم و مشغول نوشتن شوم. در آن سفر توبی را با خود بردم؛ زیرا توبی یار من در زمان جدال با سرطان بود. حالا من یک شاعر و نویسنده کتاب کودکم. 11نوه دارم و با خود فکر می‌کنم آنها چطور می‌توانند با غم‌های زندگی‌شان کنار بیایند. در کتاب «خداحافظی» درباره اینکه چطور بیماری سرطان زندگی انسان‌ها را تغییر می‌دهد و قدرت امید در زندگی بیشتر از اندوه است، نوشته‌ام.»

منبع: ایبنا