نگاه
تقدیر از خادمی که بی‌نشان نیست
درحالی‌که خادمان در یکی از رواق‌ها خود را برای شروع غبارروبی آماده می‌کنند، حجت‌الاسلام احسان بی‌آزار تهرانی، تولیت آستان به رسم میزبانی دقایقی با مدعوین گفت‌وشنود می‌کند. او که سال‌ها پیش از دنیای ورزش بوکس کناره گرفته و رخت طلبگی بر تن کرده، حاصل سال‌ها تلمذش نزد علمای دین را یک جمله می‌داند: «بهترین مسیر سیر و سلوک معنوی، خدمت به خلق است و ما در این امامزاده ارائه خدمات اجتماعی و گره گشایی از بندگان خدا را در اولویت وظایف خود قرار دادیم.» روی بنرهایی که خدام در گوشه‌وکنار تریبون قرار می‌دهند، شرح هزینه کرد نذورات فرهنگی حرم ذکر شده و توضیحات او را کامل می‌کند: «اهم خدمات اجتماعی که انجام شده کمک به نیازمندان، در راه مانده‌ها، آسیب دیدگان اجتماعی و... بوده است. نذورات زائران فقط صرف امور خیر می‌شود و هزینه فعالیت‌های عمرانی گسترده‌ای که در یک سال اخیر در حرم انجام شده، از کمک‌های خیران و مبالغ جمع‌آوری شده از داخل ضریح تأمین شده است.» اغلب مهمانان به نذر و حاجت به مراسم غبارروبی آمده‌اند و روی رول کاغذ باریک کارتخوانی که در میان صف شبستان‌ها می‌چرخد، مبالغ مختلفی ثبت می‌شود، صدهزار ریال... 10 میلیون ریال... رسم تقدیر در این مراسم هم برقرار است، اما تولیت آستان فقط از داود حاجی آبادی خادم تازه درگذشته حرم تقدیر می‌کند که پس از درگذشت ناگهانی‌اش فراوانی اعمال خیر پنهانی و بی‌ریای او برای دیگران آشکار شده و اهدای اعضایش نجات بخش جان بیماران زیادی بوده است.
