خاص‌ترین هلوی تهران در کشار
نام: درخت هلودوباره
محدوده فراوانی: روستای کشار
ویژگی گونه: مثمر و دو بار میوه‌دهی
درخت هلو گونه‌های متفاوتی دارد، اما یکی از متفاوت‌ترین گونه‌های آن مختص روستای کشار در حاشیه غربی تهران است که حاصل وضعیت آب‌و‌هوایی این منطقه است. اهالی اسم آن را «درخت هلودوباره» گذاشته‌اند. میوه این درخت شکلی متفاوت با دیگر میوه‌ها دارد و جالب اینکه گردی آن اصلاً شبیه هلو نیست و شبیه‌ترین میوه به آن، کیوی است. میوه‌های این درخت نه‌تنها ازنظر ظاهر، بلکه ازنظر طعم، بافت گوشتی و البته هسته نیز شباهتی به هلوهایی که می‌شناسیم ندارد. طعم بسیار شیرین و البته بافت مربایی «هلودوباره» موجب شده است که اهالی بومی کشار از آن برای درست‌کردن مربا نیز استفاده کنند. از شگفتی‌های این هلو هسته بسیار ریز آن است که از نظر اندازه بزرگ‌تر از هسته گوجه‌سبز نیست.
علی مددی، یکی از باغداران کشاری، درباره این درخت میوه جالب می‌گوید: «فصل برداشت هلو معمولاً اواخر خرداد تا اوایل مرداد است، اما از اواسط شهریورماه میوه‌های درخت هلوی معروف روستای کشار آماده چیدن می‌شود و دلیل آن‌همزمان گلدهی درخت‌های هلو است. آب‌وهوای خاص و سرمای این منطقه موجب شده درختان هلوی باغ‌های این منطقه 2بار محصول بدهند؛ محصول اول حاصل شکوفه‌هایی است که اوایل بهار بر درخت می‌روید، اما درخت جای برخی شکوفه‌ها که در سرمای بهاره می‌ریزند در اردیبهشت و خردادماه دوباره شکوفه می‌دهد که موجب می‌شود هلوها کاملاً با محصول اولیه متفاوت باشد.»او ادامه می‌دهد: «محصول اول که برداشت می‌شود درخت فرصت می‌کند دوباره به بار بنشیند و این بار میوه‌ها کاملاً تغییر شکل یافته‌اند و ازنظر طعم و بافت هم متفاوت‌اند. اگر بخواهم مثال ملموسی بزنم، باید بگویم که این میوه مانند برنج کشت دوم است. اهالی از این هلو بیشتر برای درست‌کردن مربا استفاده می‌کنند که بسیار هم شیرین است.»هلو یا به قول قدیمی‌ها شفتالو یکی از میوه‌های پرطرفداری است که تابستان‌ها به بازار می‌آید. هرچند هلو میوه‌ای مختص آب‌وهوای گرمسیری و استوایی است، اما سابقه کشت آن در روستاهای حاشیه تهران بسیار قدیمی است. گفته می‌شود هلو، بومی مناطق گرم چین است، اما سابقه کشت این محصول در ایران نیز بسیار قدیمی است.
