تشکیل کارگروه مشترک ارتباطی با زنان افغانستانی

مریم اردبیلی؛ مدیرکل امور بانوان و خانواده شهرداری تهران

نشست صمیمانه‌ای با زنان نخبه، هنرمند و کارآفرین افغانستانی مقیم تهران داشتیم. در شهرداری تهران امکانات زیرساختی همچون شهربانوها، شهردخت‌ها، مراکز توانمندسازی کوثر و بوستان‌‌های ویژه برای زنان مهیا شده که ترکیب این زیرساخت‎ها هم در ایران و هم در جهان کم‌نظیر است. برای بهره‌مندی بانوان و دختران افغانستانی از این زیرساخت‌‌ها، هیچ محدودیتی وجود ندارد و در تلاش هستیم تا با همکاری و تعامل بیشتر با همشهریان افغانستانی‌‌مان، مشکلات احتمالی را با ایجاد کارگروه مشترک برطرف کنیم.
امسال در نمایشگاه‎های «زنان و تولید ملی» به‌طور حتم یک غرفه ویژه محصولات زنان افغانستانی در تهران ایجاد خواهیم کرد؛ فقط با توجه به این موضوع که اولویت در این نمایشگاه با دست آفریده‌های زنان سرپرست خانوار است، تقاضا داریم که با توجه به این اقتضائات، خواهران افغانستانی کارآفرین که سرپرست خانوار هستند در نمایشگاه بیستم حضور یابند تا این نمایشگاه، شروعی برای تعامل بیشتر باشد.
برگزاری یک رویداد نوآوری اجتماعی با فعالان و کنشگران حوزه زنان و دختران افغانستان می‌تواند در برنامه‌ریزی جهت رفع مشکلات آموزشی، سلامت و آسیب‌های اجتماعی به ما کمک کند. فعالان و کنشگران حوزه زنان و دختران در عرصه‌های مختلف می‌توانند در این رویداد با ایده‌پردازی و پردازش آن، شرایط تسهیلگری را در اجرا فراهم کنند. در پایان این رویداد می‌توانیم با حضور مسئولان از ایده‌ها رونمایی داشته باشیم و تلاش کنیم تا محقق شوند. موضوع اشتغال زنان افغانستانی در مراکز توانمندسازی کوثر نیز مورد بحث قرار گرفت. در بسیاری از کوثرهای کارآفرینی ما، همشهریان افغانستانی که اقامت مجاز و مجوز کار دارند، مشغول به فعالیت هستند و در تلاش هستیم با رایزنی بیشتر، شرایط ایجاد اشتغال تعداد بیشتری را در این مراکز فراهم ‌سازیم. یکسری از مسائل در حوزه زنان، میان ایران و افغانستان مسائل مشترک و در واقع مسائل جهانی زنان است؛ موضوعاتی همچون عزت نفس، دیده‌شدن، سقف‌هایی برای ابراز توانمندی و ... اما باید به این نکته توجه داشت که ما خود، باید حلال مشکلات و مسائلمان باشیم.
من به‌ عنوان یک آینده‌پژوه بر این باورم که ما آینده آمیخته‌تری با هم خواهیم داشت؛ در حقیقت جهان به‌دلیل موج مهاجرت‎ها و گستردگی آن، به سمت و سوی جامعه‌های متکثر و متنوع‌تری پیش خواهد رفت؛ بنابراین باید بتوانیم تعامل و هم‌افزایی بیشتری داشته باشیم که این مستلزم یک کار عمیق است.
در این هم‌افزایی‌ها باید به نکاتی توجه داشت؛ اینکه ادراک اولیه یک بانوی مهاجر افغانستانی از ایران به‌عنوان یک سرزمین جدید که وارد آن شده چه بوده و یا با چه تصویری وارد شده است؟ چه روایتی را تجربه، فهم و درک کرده است؟
بسیاری از اوقات مهاجران، امکانات و توانمندی‌هایی را با خود وارد آن کشور می‌کنند که به ظرف و امکان آن افزوده می‌شود؛ بنابراین در شرایط کنونی بحث هم‌‎افزایی‌‌های فرهنگی و اجتماعی مدنظر است. با توجه به سال‌ها جنگ در افغانستان، جامعه ایرانی قطعا مزیت‎هایی برای مهاجران دارد؛ مانند ساختارهای آکادمیک که فرصت رشد را در ایران مهیا کرده است، اما سبک زندگی افغانستانی‎ها ویژگی‌هایی همچون سنت‌ها، ارزش‌های اخلاقی، جایگاه نهاد خانواده، والدین و شبکه خانواده هم‌‌افزا و خانواده‌محور دارد که امید داریم با تعامل بیشتر بتوانیم ترکیب‌های هم‌‌افزایی جدید خلق کنیم؛ امکاناتی که ترکیبات جدید توسعه‌ای را به همراه داشته، اما ارزش‌های اخلاقی را از دست نداده باشد. در حال حاضر در فرصت میان‌فرهنگی ما، روابط اجتماعی، شبکه‌های محلی و شبکه‌های خانواده‌محور بسیار ارزشمند است که باید از آن بهره جست.