سنتی که پابرجا ماند

سعید‌مروتی

سال۶۸ نخستین دوره‌ای بود که به تماشای فیلم‌های جشنواره رفتم؛ جشنواره هشتم؛ سال «دندان‌مار» و «هامون» و «مادر» و «کلوزآپ». دبیرستانی بودم و تصمیم به رفتن به جشنواره و ایستادن در صف را یک‌سال قبلش گرفته بودم؛ از لحظه‌ای که ویژه‌نامه جشنواره مجله فیلم را در بهمن۶۷ خریدم. 50تومانی که برای ویژه‌نامه مجله فیلم به پیرمرد دکه‌دار دادم، بیشترین مبلغی بود که تا آن زمان برای خرید مجله پرداخت کرده بودم. درواقع کل بودجه یک‌هفته‌ام را پای مجله فیلم داده بودم؛ مجله‌ای که باعث آشنایی جدی‌ام با جشنواره فجر شد و سال بعد، شال‌وکلاه‌کرده در صف ایستاده بودم و در دستم ویژه‌نامه مجله فیلم و در جیب کاپشنم برنامه جشنواره بود. داخل سینما که می‌شدم بولتن روزانه جشنواره را می‌خریدم که خیلی پربار و خواندنی بود. از بولتن جشنواره هشتم گفت‌وگوی امید روحانی با کیارستمی را به یاد دارم که بعدها جنجالی شد و مسعود فراستی برای کوبیدن «کلوزآپ» از آن استفاده کرد. خاطره خوش دوره هشتم با مجله فیلم و نشریه روزانه جشنواره، نوجوانی که تنها وارد صف‌های طولانی مقابل سینما می‌شد را جذب ماجرا کرد؛ جوری که این داستان ۷سال ادامه پیدا کرد تا جشنواره چهاردهم که پایم به سینمای مطبوعات باز شد و این خود، داستانی دیگر است. از دهه70 که تعداد نشریات سینمایی بیشتر و صفحات سینمایی روزنامه‌ها پربارتر شد، ویژه‌نامه‌های مطبوعات به‌عنوان یکی از نشانه‌های مهم جشنواره، جایگاهی تزلزل‌ناپذیر داشت. همیشه بهترین و کامل‌ترین ویژه‌نامه را 3تفنگدار مجله فیلم(هوشنگ گلمکانی، عباس یاری و مسعود مهرابی) منتشر می‌کردند. کنارش هفته‌نامه سینما هم بود که 2شماره، یکی ابتدای جشنواره و یکی هم انتهای جشنواره، منتشر می‌کرد؛ با جلد رنگی گلاسه که خیلی هم زود نایاب می‌شد؛ مثل مجله فیلم که بعید بود در میانه‌های برگزاری جشنواره گیر کسی بیاید و معمولا همان روز اول انتشار تمام می‌شد.
سال‌ها گذشت و زمانه عوض شد و جشنواره‌های بسیاری آمدند و رفتند و مطبوعات همچنان به فیلم فجر پرداختند. از دهه90 مطبوعات کاغذی دچار افت تیراژ و خواننده شدند ولی سنت انتشار نسخه کاغذی برای جشنواره همچنان پابرجا ماند. اینکه گردانندگان مجله فیلم دیروز که حالا مجله فیلم امروز را منتشر می‌کنند چرا از سنت قدیمی‌شان دست‌شسته‌اند را دوستان در نشریه‌شان توضیح داده‌اند؛ ما در اینجا، در «همشهری» همه این روزها برای تماشاگران جشنواره، نشریه روزانه منتشر می‌کنیم و در این راه هم تنها نیستیم.
وقتی از فضای سرد بیرون وارد سالن گرم سینما می‌شوی، در دست گرفتن نشریه‌ای که درباره فیلم‌های همان روز مطلب و گفت‌وگو و گزارش دارد، هنوز و همچنان می‌تواند لذتبخش باشد... . در ضمن کنایه یک برنامه تلویزیونی به نشریات کاغذی را هم  می‌شود فراموش کرد...