ای معلم، ای معلم
دوشنبه، ۱۹ شهریور ۱۳۵۸، ساعت یک و چهل‌وپنج دقیقه بامداد، آیت‌الله سیدمحمود طالقانی، مبارز و معلم مکتب انقلاب، دار فانی را وداع گفت. انبوه جمعیت پیکرش را برای خاکسپاری به بهشت‌زهرا(س) بردند و صبح سه‌شنبه در میان شیون و زاری مردم، پیکرش دفن شد و دولت یک روز تعطیل و 3 روز را عزای عمومی اعلام کرد.
آن سال‌ها با رحلت و یا شهادت مبارزان راسخ انقلاب، شور و غوغای خاصی در میان مردم به پا می‌شد. رحلت آیت‌الله طالقانی که او را معلم انقلاب می‌دانستند و سال‌ها به‌عنوان معلم به تعلیم و تربیت نسل انقلابی مشغول بود حزن و اندوه مردم را افزون کرد. همین باعث شد تا سرود «ای معلم» در وصف ایشان ضبط و توسط محمد گلریز اجرا شود.
گلریز دراین‌باره می‌گوید: « سرود معلم در وصف آیت‌الله طالقانی ساخته شد. سرودی که با آهنگسازی احمدعلی راغب ساخته و با همراهی ارکستر مفتاح به سرپرستی همایون خرم اجرا شد. رحلت آیت‌الله طالقانی بسیار غم‌انگیز بود. او امامت نخستین نمازجمعه تهران را در پنجم مرداد ۱۳۵۸ در دانشگاه تهران بر عهده داشت که بیش از یک‌میلیون نفر در آن شرکت کردند. مرحوم آیت‌الله طالقانی 7 نمازجمعه را در تهران اقامه کرد که آخرین آن در بهشت‌زهرا(س)، در ۱۶ شهریور سال ۱۳۵۸ بود. این سرود را در شرایط خیلی سختی ضبط کردیم. انقلاب تازه پیروز شده بود و رادیو ثبات نداشت. بسیاری گمان می‌کنند این سرود برای شهادت شهید مطهری اجرا شد که اشتباه است.»
ای معلم ای توانده روان و جان ما
ای که جان فدا کنی که پروری روان ما
قاصر از بیان قدر شامخت زبان ما
تا که دانش هست بر جهان اساس
در همینه زمینه :
