ای عاشقان ای عاشقان پیمانه‌ها پرخون کنید
حسین علیزاده یکی دیگر از آهنگسازان موسیقی سنتی بود که در فاصله کوتاه چند روز مانده به پیروزی انقلاب و ورود امام خمینی(ره) به تهران وارد فعالیت انقلابی شد و قطعه «حصار» را در فاصله یک سال مانده به پیروزی انقلاب ساخت. او در شرایطی نت‌ها را کنار هم قرار می‌داد و دستگاه‌های موسیقی سنتی را دوره می‌کرد که همسرش به‌دلیل حضور در بطن فعالیت‌های انقلابی و مبارزه با شاه توسط ساواک دستگیر شده بود و در زندان به سر می‌برد. علیزاده حصار را برای دلداری‌دادن به همسرش و همراهی با همه انقلابیونی که ساواک آنها را به بند کشیده بود ساخت. وقتی حصار به‌طور کاملا اتفاقی از رادیو پخش شد و زندانیان آن را شنیدند، کنترل زندان‌ها برای رژیم پهلوی سخت‌تر شد و کار به جایی رسید که بسیاری از زندانیان سیاسی برای داشتن رادیو دست به اعتصاب غذای گسترده زدند. این قطعه در 2بخش ساخته شده که بخش نخست آن ریتمی حماسی دارد و بخش دوم ریتمی سنگین و اندوهگین که از تعزیه و نوحه‌خوانی الهام گرفته است. بخش دوم قطعه حصار را بیژن کامکار در دستگاه چهارگاه و روی شعری از هوشنگ ابتهاج خوانده است. علیزاده این قطعه را هم حین سربازی و در پادگان فرح‌آباد تهران ساخت و بعدها در استودیوی گروه چاووش آن را ضبط کرد. حسین علیزاده بعد از تجربه موفق ساخت قطعه حصار یک آهنگ انقلابی بی‌کلام «سواران دشت امید» را ساخت که تنها آهنگ بی‌کلام انقلابی به‌حساب می‌آید. سواران دشت امید، حد فاصل سال‌های 1356تا 1357و در روزهایی که حسین علیزاده دوران سربازی را سپری می‌کرد ساخته شد. علیزاده در خاطراتش می‌گوید قصدش از ساخت یک سرود انقلابی بی‌کلام این بوده که موسیقی را با بیان انقلابی و رزمی به مردم نشان دهد.
ای عاشقان ای عاشقان پیمانه‌ها پرخون کنید
وز خون دل چون لاله‌ها رخساره‌ها گلگون کنید
آمد یکی آتش‌سوار بیرون جهید از این حصار
در همینه زمینه :
