ستاره سرنوشت

چرا علیرضا بیرانوند از کلین‌شیت نکردن در بازی با امارات آنقدر عصبانی بود؟ شاید یکی از دلایلش این باشد که او با گلی که در دقایق پایانی از یحیی‌الغسانی دریافت کرد، باز هم از عملکرد ایده‌آل خودش در دوره قبلی جام ملت‌ها دورتر شد. این دومین گلی بود که بیرو در قطر می‌خورد. او مقابل فلسطین هم نتوانست دروازه‌اش را بسته نگه دارد. آنجا اشتباه بزرگ سعید عزت‌اللهی در دفع توپ منجر به فروپاشی دروازه ایران شد و شاید کاری از دست بیرانوند برنمی‌‎آمد. علیرضا در بازی با هنگ‌کنگ با چاشنی خوش‌شانسی کلین‌شیت کرد و در دیدار با امارات هم پنالتی غسانی را گرفت اما نهایتا روی نفوذ این بازیکن از سمت راست دفاعی ایران و ضربه دقیقش تسلیم شد؛ گلی که شاید بیشتر از بیرانوند، به ثمر رسیدن آن را باید ناشی از اهمال عناصر دفاعی تیم ملی دانست.
بیرانوند امسال در حالی در 3بازی ابتدایی جام ملت‌ها فقط یک کلین‌شیت انجام داده که دوره قبلی در هر 3بازی مرحله گروهی دروازه‌اش را بسته نگه‌داشته بود. ایران در آن مسابقات ابتدا با 5گل یمن را شکست داد، بعد با 2گل ویتنام را برد و نهایتا مقابل عراق به تساوی بدون گل دست یافت. روند کلین‌شیت‌های بیرانوند در یک‌هشتم نهایی و در جریان برتری 2بر صفر مقابل عمان هم حفظ شد؛ جایی که او توانست ضربه پنالتی بازیکن حریف را مهار کند. علیرضا در یک‌چهارم نهایی هم دروازه تیم ملی را بسته نگه‌داشت تا ایران با 2گل چین را ببرد اما نهایتا در نیمه‌نهایی و همزمان با فروپاشی کامل تیم ملی، 3گل از ژاپن خورد.
به این ترتیب او این دوره نسبت به دوره قبلی حداقل روی کاغذ از عملکرد خودش ضعیف‌تر ظاهر شده اما هنوز وقت هست و بیرو می‌تواند با درخشش در مراحل حذفی به ستاره سرنوشت تیم ملی ایران تبدیل شود. ایران در مسابقات تعیین‌کننده پیش رو، مخصوصا اگر کار به ضربات پنالتی بکشد، به‌شدت به مهارت بیرانوند نیاز دارد.