بله، هجومی است اما...

چه امیر قلعه‌نویی و چه حامیان او، یکی از مزایای تیم ملی ایران را فوتبال تهاجمی آن می‌دانند. آخرین نفری هم که در این مورد صحبت کرد، علی لطیفی بود؛ پیشکسوت استقلال که در بخشی از مصاحبه‌اش گفته: «تیم ملی نسبت به زمان کی‌روش و اسکوچیچ تهاجمی‌تر شده است.» البته که تردیدی در این مورد وجود ندارد و خودمان هم قبلا گزارش‌هایی در همین رابطه منتشر کرده‌ایم. به هر حال، آمار و ارقام گلزنی هم همه‌‌چیز را نشان می‌دهد؛ ولو اینکه رقبای تیم ملی چندان قدرتمند و گردن‌کلفت نبوده‌اند. با این حال، نکته اینجاست که این فوتبال تهاجمی، تاوانی هم داشته ‌که به تزلزل در بخش دفاعی مربوط می‌شود. هم‌اکنون پاشنه آشیل تیم ملی، مسئله ضعف در دفاع و انبوه فرصت‌هایی است که به حریفان می‌دهد. این موضوع نمی‌تواند بی‌ارتباط با سبک بازی تیم ملی باشد. شاید مربیان قبلی هم دوست داشتند همه مسابقات را با 7عنصر تهاجمی شروع کنند، از زمین و هوا توپ روی دروازه بریزند و مثلا سامان قدوس را همیشه فیکس کنند اما لابد ملاحظاتی داشتند که این کار را نمی‌کردند! به علاوه در مقابل رقبای قدرتمندتر است که میزان وفاداری کادرفنی به تاکتیک‌های هجومی روشن خواهد شد.