کانونی برای آرامش

یکی از روانشناسانی که سال‌هاست در کانون اصلاح و تربیت تهران مشغول به‌کار است می‌گوید درصورتی که مددجو با مددکاران همکاری کند در مدت کوتاهی به آرامش می‌رسد و تا حدود زیادی اصلاح شده و قابلیت بازگشت به جامعه را پیدا می‌کند. او می‌گوید: اختلال شخصیت و بیش‌فعالی از مهم‌ترین مشکلات مددجویانی است که به کانون منتقل می‌شوند. این افراد وقتی بزرگ می‌شوند اغلب دچار شخصیت ضداجتماعی می‌شوند و اختلال‌های خلقی پیدا می‌کنند. با وجود این امکان درمان اغلب آنها وجود دارد.
او ادامه می‌دهد: در ارزیابی‌های اولیه پس از ورود مددجو به کانون وضعیت او بررسی و درصورت نیاز به روانپزشک ارجاع می‌شود. در اغلب موارد شاهد این هستیم که بعد از معاینه مددجو توسط روانپزشک و شروع درمان دارویی او بعد از مدت کوتاهی به آرامش می‌رسد و خودش را پیدا می‌کند و در ادامه با انجام اقدامات دیگر در کانون مثل فعالیت‌های فرهنگی و ورزشی، اوضاع بهتری پیدا می‌کند و آماده بازگشت به جامعه و شروع یک زندگی سالم است.
روانشناس کانون می‌افزاید: مددجویان کانون محصول آسیب‌های اجتماعی هستند. آنها بیشتر در خانواده آسیب دیده‌اند. پدر و مادرشان گرفتار اعتیاد هستند. وضعیت اقتصادی خوبی ندارند. مدرک تحصیلی پایینی دارند یا بی‌سواد هستند. به همین دلیل خیلی از مددجویان در همان سال‌های اولیه تحصیل را رها می‌کنند و از کودکی جذب گروه‌های خلافکار یا در خوش‌بینانه‌ترین حالت کودک کار می‌شوند که همین مورد هم آسیب‌های زیادی را به‌دنبال دارد. با وجود همه این مسائل وقتی مددجویان به کانون می‌رسند بعد از گذشت مدت زمان کوتاهی به اینجا عادت می‌کنند و شرایط روحی و روانی‌شان پایدار می‌شود. اینجا دست‌کم امکانات اولیه زندگی برای‌شان فراهم است. آموزش می‌بینند و به‌نحوی هم اصلاح و هم تربیت می‌شوند تا زخم‌های کهنه‌شان که ناشی از آسیب‌های اجتماعی بوده التیام پیدا کند و بتوانند زندگی‌شان را از نو شروع کنند.