تلویزیون
گفت‌وگو با مسعود روشن پژوه، مجری‌تلویزیون:
رکورددار مسابقات تلویزیونی با 7هزار اجرا هستم
پریسا نوری- روزنامه‌نگار
مسعود روشن پژوه از مجریان موفق و مشهور تلویزیون است که بیش از 3 دهه، اجرای برنامه‌های سرگرمی تلویزیون را به عهده داشته، اما شهرت او بیش از هر چیز برای برگزاری «مسابقه محله» است؛ همان برنامه‌ای که در آن با یک میکروفن به محله‌های شهرها و روستاهای دور و نزدیک می‌رفت و در میان بچه‌هایی که از سروکول هم بالا می‌رفتند، مسابقه‌ای شاد و پرهیجان اجرا می‌کرد. مسابقه‌ای که باعث شد مجری محبوب، پس از 30سال نوستالژی مشترک اهالی همه محله‌های ایران شود. به بهانه حضور آقای مجری در برنامه مدار بسته که این روزها از شبکه دو سیما پخش می‌شود، با او همکلام شدیم.
در جوانی تکنیسین تعمیر و نگهداری هواپیما بودید. چطور وارد عرصه اجرا در تلویزیون شدید؟
پدرم از فرماندهان نیروی هوایی ارتش بود و به‌خاطر پدرم، مکانیکی هواپیما خواندم، اما به‌خاطر علاقه‌ام در تئاتر و تلویزیون بازیگری هم می‌کردم. یک روز رفتم چک کارم را از تهیه‌کننده بگیرم که گفت اگر می‌خواهی چکت را بگیری با من بیا. به سمت پارک ساعی رفتیم، دیدم حدود 40،30 نفر هم آنجا بودند. تهیه‌کننده گفت حالا که تا اینجا آمده‌ای، در تستی که برای اجرای برنامه می‌گیرند شرکت کن. تا آن موقع من اجرا نکرده بودم و بیشتر بازی بلد بودم. باورتان نمی‌شود آن لحظه تست دادم و از میان ۴۰نفر من انتخاب شدم.
یادتان می‌آید که نخستین و آخرین اجرای مسابقه محله کی بود؟
آبان‌ماه سال ۱۳۶۹ نخستین و اسفند‌ماه سال 98 و در آغاز پاندمی کرونا آخرین مسابقه محله از تلویزیون پخش شد، چون به‌خاطر حفظ فاصله اجتماعی دیگر نمی‌توانستیم آن را برگزار کنیم. البته این مسابقه تعطیل نشده و همچنان اجرا می‌شود.
کجا و چگونه اجرا می‌شود؟
در شهرهای مختلف و به دعوت شهرداری‌ها و استانداری‌ها اجرا می‌کنیم، ولی از تلویزیون پخش نمی‌شود.
با پایان پاندمی چرا دوباره برای اجرای مسابقه محله به تلویزیون برنگشتید؟
داستان کمی پیچیده است. بعد از کرونا دیگر تلویزیون به اجرای این مسابقه روی خوش نشان نداد؛ البته من هم پیگیری نکردم، چون معتقدم در این سن و سال و با پیشینه این مسابقه من نباید دنبال تلویزیون باشم. حالا هم افتخار می‌کنم که این برنامه در 30سال و با بیش از 7هزار اجرا رکورددار مسابقات تلویزیونی است.
فکر می‌کنید قطع برنامه به‌خاطر کمبود بودجه بود؟
این برنامه بودجه آنچنانی نمی‌خواست. مدیران وقت شبکه تصمیم گرفتند این برنامه مثل خیلی از برنامه‌هایی که مخاطب داشتند، دیگر نباشد.
عجب. خب، اگر موافق باشید برگردیم به سال‌هایی که برنامه هر هفته اجرا می‌شد. طراح همه آیتم‌های مسابقه خودتان بودید؟
در قسمت‌های اول، طراحی اولیه‌اش با امیر سماوات بود، ولی بعد خودم طراحی‌اش را انجام دادم. تا حالا چند هزار بازی برای مسابقه محله طراحی کرده‌ام. به جز این، تقریبا 99درصد برنامه‌های دیگر را هم که برای تلویزیون اجرا کرده‌ام طراحشان خودم بوده‌ام.
بازی محبوب خودتان چیست؟
در کودکی لی‌لی بود و تا دبیرستان لی‌لی بازی می‌کردم. به‌نظرم بازی هیجان‌انگیزی است و تمرکز و تحرک را یک جا لازم دارد.
خاطرتان هست که مسابقه محله را در چند شهر و کشور اجرا کردید؟
شروعش که از محله‌های تهران بود، ولی در ادامه برای اجرا به همه استان‌های کشور و بالغ بر 400شهرستان رفتیم. البته بعدها میان ایرانیان امارات، ترکیه و برخی کشورهای اسکاندیناوی هم اجرا شد.
پس در خارج از ایران هم با این مسابقه آشنا بودند؟
بله. مسابقه را از شبکه جام جم دیده بودند، کاملا می‌شناختند و اتفاقا خیلی هم استقبال کردند.
با توجه به اینکه گرایش بچه‌ها این روزها به بازی‌های دیجیتال و موبایل بیشتر شده، فکر می‌کنید اگر مسابقه محله الان هم پخش شود، باز هم محبوبیت پیدا می‌کند؟
قطعا محبوب است. دنیای بازی بچه‌ها انتها ندارد؛ ذات بچه‌ها جست وخیزکردن است و هنوز با چیزهای ساده مثل یک توپ سرگرم می‌شوند.
این مسابقه در میان بزرگ‌ترها هم طرفدار دارد؟
بسیار زیاد. هنوز هم موقع اجرا باید پدر و مادرها را از برق بکشیم که وسط کادر نیایند. (می‌خندد)
خودتان دلیل محبوبیت این برنامه را چه می‌دانید؟
واقعیت این است که این برنامه به نوعی ساختارشکن بود؛ یعنی تا قبل از آن در برنامه‌های کودک از بچه‌ها می‌خواستند مرتب بنشینند و دست‌به‌سینه باشند، اما در «مسابقه محله» بچه‌ها همان شکلی حاضر می‌شدند که خودشان بودند. با دمپایی و لباس راحتی می‌آمدند، شیطنت می‌کردند، جیغ و هوار می‌زدند، از سروکول هم بالا می‌رفتند و کسی به آنها خرده نمی‌گرفت. در واقع این برنامه یک برش واقعی از زندگی بچه‌ها بود. دلیل دیگرش هم پخش برنامه صبح جمعه بود و همه پای تلویزیون بودند.
