مالیات‌گریزی مالک داروگر و نابودی یک برند

دانه‌درشت‌های مالیات‌گریز همچنان راه‌های جدیدی را برای فرار از پرداخت بدهی‌های مالیاتی جست‌وجو می‌کنند. یکی از پرونده‌های فرار مالیاتی که در ماه‌های گذشته در رسانه‌های مختلف بازتاب داشته پرونده فرار مالیاتی مالک شرکت داروگر است که خردادماه امسال به‌دلیل ورشکستگی تعطیل اعلام شد. اما اصل ماجرا چیست؟  نگرانی درباره وضعیت یکی از قدیمی‌ترین کارخانه‌های تولیدی ایران در شرایطی است که براساس شواهد موجود، آنچه این شرکت را به وضعیت احتضار کنونی کشانده، نه مشکلات مالی بلکه خودداری مالک این کارخانه از پرداخت بدهی‌های مالیاتی طی 15سال گذشته و نپرداختن حقوق و مزایای کارگران، از ابتدای امسال به‌رغم تمکن مالی است.
 سخنگوی سازمان امور مالیاتی 9خرداد امسال، یک روز بعد از رسانه‌ای شدن ماجرای تعطیلی داروگر در گفت‌وگو با رسانه‌ها از استنکاف مدیرعامل داروگر از پرداخت 1400میلیارد تومان بدهی و جرائم مالیاتی خبر داد. مهدی موحدی بک‌نظر، گفت: بیژن اسماعیلی، مالک داروگر با وجود تمکن مالی از پرداخت مالیات در 10سال گذشته خودداری کرده و به‌جای آن برخی از شرکت‌ها را از نهادهای عمومی غیردولتی برای شرکت داروگر خریداری کرده و با استنکاف از مالیات قطعی‌شده‌اش، به‌دنبال فرافکنی و انحراف جریان امور و طولانی شدن این پرونده است. اعلام ورشکستگی و استفاده از کارگران به‌عنوان اهرم فشار، تنها یکی از شیوه‌های فرافکنی مورد اشاره سخنگوی سازمان امور مالیاتی است که مالک کنونی داروگر از سال96 تا به امروز بارها از آن برای جلب همدلی عمومی و خودداری از پرداخت بدهی‌های مالیاتی خود استفاده کرده است. براساس مستندات موجود، معوقات مالی شرکت‌های اقماری داروگر متعلق به بیژن اسماعیلی تا تاریخ 28آذرماه 1401به رقمی بیش از 1400میلیارد تومان رسیده؛ درحالی‌که رقم اولیه این بدهی‌ فقط 300میلیون تومان بوده است. بیژن اسماعیلی در سال‌های اخیر با روش‌هایی نظیر جابه‌جایی دارایی‌ها و همچنین اعضای هیأت‌مدیره هلدینگ، قراردادن اموال در رهن بانک‌ها و اشخاص حقیقی و حقوقی و همچنین صدور چک‌ از حساب‌های مسدود شده، تلاش کرده از پرداخت مالیات فرار کند و زمان بیشتری برای رسیدگی به این پرونده بخرد. خودداری مدیر داروگر از پرداخت بدهی‌های مالیاتی و معوقات کارگران در شرایطی است که دی‌ماه 1401بخشی از وجوه حاصل از مزایده اموال را سازمان امور مالیاتی در اختیار او قرار داد تا بدهی‌های معوقه کارگران پرداخت شود اما نه‌تنها این اتفاق رخ نداد، بلکه این فرد با وجود ادعای نداشتن تمکن مالی، تعداد زیادی از اموال شرکت سهامی عام را در شرکت‌های سهامی خاص متعلق به ‌خود به تملک درآورد. یک پلاک ملک شامل 10طبقه در منطقه سعادت آباد تهران، یک پلاک ثبت شده در منطقه جردن تهران، 70دستگاه خودروی سواری و40کامیون بخشی از دارایی‌های ثبت شده به نام بیژن اسماعیلی است که تاکنون به نفع سازمان امور مالیاتی ضبط شده است. به‌گفته سخنگوی سازمان امور مالیاتی، ارزش برند داروگر با سابقه بیش از 90سال فعالیت، بیش از هزار میلیارد تومان است اما سازمان امور مالیاتی برای تسویه بدهی مالیات فوق‌الذکر تنها به سراغ اموال مازاد این فرد رفته است. هلدینگ داروگر دارای 21شرکت اقماری است و براساس مستندات موجود هکتارها زمین زراعی در استان‌های قزوین و خوزستان، ده‌ها دستگاه سوله و کارخانه متروک در استان‌های خراسان، گیلان، قزوین، تهران، خوزستان و کرمان و چندین انبار وسیع سر پوشیده و روباز مملو از محصولات تولید شده تاریخ مصرف گذشته و مواداولیه در شرف فساد ازجمله اموال و دارایی‌های هلدینگ داروگر محسوب می‌شوند. آخرین اکتشاف از اموال مخفی شده شخصی بیژن اسماعیلی باغ ویلایی 1500مترمربعی در منطقه دزاشیب است. براساس شواهد موجود، بیژن اسماعیلی بخشی از سهام داروگر را به‌عنوان وثیقه نزد نهاد و سازمان فروشنده این شرکت قرار داده و به تعهدات مالی خود در این زمینه نیز عمل نکرده است اما چشم‌پوشی این سازمان از شکایت علیه او باعث شده تا روند رسیدگی به این پرونده با کندی همراه باشد.