توفان صدق و غبار کذب

یکی از آثار طوفان ‌الاقصی در بعد معرفت‌شناختی است. این واقعه مهم تاریخی نشان داد غرب چگونه به‌صورت سیستماتیک ذهن بشر را در اختیار خود گرفته و راه نفوذ به واقعیت را بسته است. ساختارهای حقوقی و نظام تصمیم‌گیری در دنیا یک نوع مهندسی اجتماعی و فرهنگی را دامن می‌زنند و این فرهنگ شکل‌یافته بر فرآیند فهم و معرفت بشر سایه می‌اندازد و به این ترتیب انسان‌ها برای یافتن حقیقت با یک پرده ضخیم به نام فرهنگ و تمدن غرب مواجه می‌شوند.بگذارید مثال بزنیم. گوترش، رئیس سازمان ملل در سالگرد بمباران اتمی هیروشیما، هیچ نامی از آمریکا نبرد! از این جالب‌تر آنکه سیاستمداران ژاپنی نیز نامی از آمریکا نبردند و بلکه فومیو کیشیدا، نخست‌وزیر ژاپن در عوض نام روسیه را برد! همین خط در انیمیشن مهم و پر‌بیننده «مدفن کرم‌های شب‌تاب»‌ ایسائو تاکاهاتا دنبال می‌شود. او کارگردان انیمیشن‌های مهمی چون آنشرلی، باخانمان، هایدی و امثالهم است. او یک انیمیشن فوق‌العاده جذاب درباره جنگ ژاپن می‌سازد و جالب است در این فیلم احساسی، هیچ اشاره‌ای به کسانی که مردم را کشتند نمی‌کند، بلکه کسانی را محکوم می‌کند که با دشمن جنگیدند. وقتی این فرهنگ سایه می‌اندازد بر ذهن نسل‌های در حال تربیت نتیجه‌اش یک پنهانکاری عجیب و غریب است که باورکردنی نیست.

چرایی حمله صهیونیست‌ها به دبیرکل سازمان ملل
در همین ماجرای طوفان الاقصی نگاه کنید به استدلالی که نماینده اسرائیل در سازمان ملل درباره انتقاد گوترش از نسل‌کشی صهیونیست‌ها ارائه می‌دهد. نماینده اسرائیل می‌گوید ما یک کشور رسمیت‌یافته‌ایم و اینکه رفتار ما را ملامت می‌کنید نه حماس را، یعنی لیاقت این سمت را ندارید. ساختار حقوقی و تصمیم‌گیری غرب اینگونه است که او می‌تواند ذهن‌ها را در اختیار بگیرد؛ حالا چه با موج رسانه‌های جدید ظاهرا مبتنی بر گفت‌وگو، چه رسانه‌های نسل قبل مبتنی بر مونولوگ، با هر ابزاری. آنچه رخ می‌دهد، در‌اختیار‌گرفتن نظام تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی‌ در دنیا‌ست و این نیز تأثیر مستقیم دارد بر فرهنگ و پرده شناخت افراد. حالا در این بستر، حقوق بشر را چه‌کسی معنی می‌کند، تفسیر می‌کند، عملیاتی می‌کند، لیبرالیسم را چه‌کسی؟ دمکراسی را چه‌کسی؟ عدالت را، اخلاق را، دین را چه‌کسی؟
شما به پیامبران و مقدسات هر توهینی بکنید، آزادی است اما به اسرائیل و صهیونیسم و هولوکاست و چه و چه، نه؛ جرم است. کارگردان فیلم آمریکایی «حرامزاده‌های لعنتی» فیلمی درباره جنایات نازی‌ها درباره یهودی‌ها می‌سازد که در انتهایش هیتلر به‌دست این جماعت به ظاهر آمریکایی کشته می‌شود و دختر یهودی پشت پرده سینما می‌رود و بلند‌بلند می‌خندد و می‌گوید این قدرت ما‌ست. ما تاریخ را هم تغییر می‌دهیم. این نه فقط تاریخ است بلکه تمام مفاهیم بنیادین اندیشه نیز هست که تغییر می‌کند. معرفت به جای آنکه کشف واقع باشد، ساختن آن است و این نشان می‌دهد پای چه‌کسی وسط است. اومانیسم اصالت‌بخشی به حیوانیت انسان است و آزادی نیز آزادی همان حیوان و روشن است که خروجی آن عبودیت مقابل لویاتان بین‌المللی است که حاکم بر همه بشر است؛ حاکمیت ابزار، حاکمیت بمب، حاکمیت تدبیر دنیایی و شیطانی.

توحشی که حدس نمی‌زنیم
تمدن غرب همه‌اش دروغ است اندر دروغ و فهم این حقیقت ضرورت طغیان مقابل این کفر فراگیر را نشان می‌دهد. طوفان الاقصی سیلی‌ای است که به این تمدن خورد. نکند این سیلی را ببینیم و عقبه تاریخی‌اش را نفهمیم. سیلی را قسام نزد، محمد الضیف نزد، کل بدنه تاریخی نوسلفی اخوان سیدقطب نزد، این سیلی محصول یک بیداری است که گستره‌اش را در یمن و لبنان و عراق و سوریه و کجا و کجا می‌بینید؛ طغیان فطرت ناب بشر که امام خمینی(ره) اشاره کرد و در حال گسترش است. تمام نمی‌شود. حالا مردم دنیا کمی باطن این تمدن را می‌بینند؛ باطنی به‌شدت وحشی، ظالم، خودبنیاد وکثیف. این بروز باطن کفر مهم‌ترین دستاورد توفان است.
پرده را کنار زد. قصه از این هم شدیدتر است. غرب برای موجودیت و مسیرش آنقدر وحشی است که حدس نمی‌زنید. این است که برای عبور از این دوران نفاق با دوران ظهور حق، چاره‌ای جز مبارزه و مقاومت نیست‌ و برای همین است که به تعبیر شهید زین‌الدین عزیز، منتظر ظهورو منتظر شهادت است. همه آنچه در جنگ اقتصادی و فرهنگی و شناختی و نظامی و امنیتی گفته می‌شود، برای پرده برداشتن از دروغ این تمدن است و این پرده‌برداری در صحنه قدرت و زورآزمایی شکل می‌گیرد؛ قدرت ایمان و صلابت اراده آنچنان که در غزه می‌بینیم و پیش از آن در یمن، در سوریه، در لبنان و در ایران می‌دیدیم، مقابل قدرت ابزار و قدرت تهدیدهای جدی خیالی و توهمی. هر قدر عادت کرده باشیم به مناسبات دروغ دنیای غرب بیشتر از تهدیدها می‌ترسیم. جبهه حق اساسا هدفی ندارد جز بیداری مردم. این گستره بیداری بستر مناسبی برای فهم و معرفت باز می‌کند. هم ذات کفر را بیشتر نشان می‌دهد و هم عمق حق را. شهادت کودکان معصوم و زنان بی‌گناه درحالی‌که ذکر می‌گویند، اینگونه تبر به ذات دشمن می‌زند.