«حمیده» هستم؛ یک خط‌شکن
دختر توانمند اوتیسم ثابت کرده باید هنردرمانی جدی گرفته شود
مریم شریفی| خبرنگار:
منطقه 11
ساعت‌ها هم کنارش بنشینی، کلامی از او نمی‌شنوی. راستش را بخواهی، اصلاً کلام ندارد. اما تا دلت بخواهد حرف برای گفتن دارد، حرف‌هایی که برای گفتنش زبان هنر به کمکش آمده است. از «حمیده سادات» می‌گویم؛ دختر 13ساله دارای اختلال اوتیسم که با همت و پیگیری مادرش اکنون به دختر خط‌شکن انجمن اوتیسم معروف شده، دختر توانمندی که آثار زیبایش ثابت کرده هنردرمانی می‌تواند در شکوفایی استعدادهای بچه‌های دارای اختلال اوتیسم مؤثر باشد.
با شوق و ذوق، زیورآلات ساخته دست دخترش را روی میز می‌چیند و با افتخار آنها را در معرض دید مهمانان انجمن قرار می‌دهد. با تشویق و تحسین بازدیدکنندگان که برای خرید محصولات هنری دخترش دست به جیب شده‌اند، قند در دلش آب می‌شود و خستگی از تنش بیرون می‌رود. «لیلا کیانپور» مادر «حمیده سادات غضنفری» لبخند بر لب می‌گوید: «من نخستین مادری بودم که به فرزند دارای اختلال اوتیسم خود آموزش هنری در رشته‌های ساخت زیورآلات و بافتنی دادم و به این‌ترتیب به‌عنوان نخستین مربی انجمن اوتیسم در زمینه هنر شناخته شدم.» او می‌افزاید: «شاید باور نکنید اما 2سال 24ساعته با حمیده سادات کار کرده‌ام تا امروز به اینجا رسیده است. از 8صبح تا 12شب با او همراه هستم و برای تولید محصولات هنری کمک و راهنمایی‌اش می‌کنم، جوری که گاهی صدای پدرش درمی‌آید که: «مگر شماها خواب ندارید؟» مادر با خنده ادامه می‌دهد: «واقعیت این است که من از دیدن توانمندی دخترم به ذوق آمده‌ام و خسته نمی‌شوم. خیلی‌ها وقتی شرایط حمیده سادات را می‌بینند، کارهای هنری‌اش را تحسین کرده و می‌گویند: بسیاری از بچه‌های به ظاهر سالم، چنین هنر و توانمندی ندارند. نمی‌دانید این تشویق‌ها چقدر سبب ایجاد انگیزه و آرامش در من می‌شود.»
هنر، ابزار تولد دوباره دخترم
«وقتی دیدم دخترم نمی‌تواند با آموزش‌های مدرسه همراه شود، کلام ندارد و مربی به سختی می‌تواند با او ارتباط برقرار کند و فرزندم در این روند، آزار می‌بیند و دچار بی‌قراری می‌شود، با خود گفتم: چرا باید روی این شیوه آموزشی اصرار کنم؟ می‌شود از یک راه دیگر برای آموزش دخترم وارد شوم، می‌توانم آموزش هنری را امتحان کنم. نتیجه بسیار مثبت بود؛ نه تنها دخترم با یادگیری هنر به آرامش رسید، بلکه ما هم از دیدن تغییرات مثبت او و علاقه‌مندی‌اش به کارهای هنری آرامش پیدا کردیم.» کیانپور برای همه این تغییرات مثبت، همیشه قدردان راهنمایی‌های یک دوست است: «حمیده سادات در مدرسه خاص بچه‌های اوتیسم درس می‌خواند و توسط پزشکی که در مدرسه‌شان فعالیت می‌کرد، استعدادیابی شد. دکتر «کاوه مقدم» با کاردرمانی و ابتکارش در هنردرمانی بچه‌های اوتیسم، موجب شد استعداد و توانایی دخترم شکوفا شود. اکنون حمیده سادات 13ساله من در زمینه هنر، هیچ چیز کم ندارد؛ از نمددوزی و بافتنی گرفته تا ساخت زیورآلات، هرچه بخواهید آماده می‌کند. این هنردرمانی و استعدادیابی از مصرف دارو در بهبود بچه‌های اوتیسم مؤثرتر است. در حال حاضر دکتر مقدم با بچه‌های اوتیسمی که کلام دارند، تئاتردرمانی را تجربه می‌کند. مدتی قبل هم اجرای موفقی داشتند که مورد استقبال قرار گرفت. همه این اتفاقات نشان می‌دهد بچه‌های اوتیسم در زمینه‌های مختلف استعداد و توانمندی دارند، فقط باید این استعدادها را شناخت و برای شکوفایی‌اش تلاش کرد.»
منتظر کمک‌های حاضر و آماده نیستیم
عرضه آثار هنری زیبای حمیده سادات در حاشیه همایش‌ها و اجتماعات انجمن کافی بود که نگاه‌ها به بچه‌های اوتیسم و توانمندی‌هایشان تغییر کند، حتی نگاه خانواده‌های خودشان. همین اتفاق موجب شده حمیده سادات در انجمن اوتیسم به خط‌شکن معروف شود: «خانواده‌های دیگر نیز با دیدن کارهای هنری دخترم به فکر افتادند از راه هنر برای آموزش فرزندان‌شان وارد شوند. خوشبختانه اکنون چند خانواده دیگر نیز رشته‌های هنری را به فرزند دارای اختلال اوتیسم‌شان آموزش داده‌اند و علاوه بر آن در دفتر انجمن اوتیسم منطقه در خیابان جمهوری برای سایر بچه‌های علاقه‌مند، کلاس آموزشی برگزار می‌کنند.» مادر حمیده سادات می‌افزاید: «ما بر خلاف بعضی خانواده‌ها منتظر دریافت کمک‌های حاضر و آماده نیستیم، بلکه دلمان می‌خواهد ماهیگیری را به فرزندان‌مان یاد بدهیم تا توانمندی‌هایشان شکوفا شود. همین هنرآموزی سبب شده بچه‌ها روی پای خودشان بایستند. این کارها و فعالیت‌های اجتماعی مانند افتتاح کتابخانه اوتیسم توسط خود بچه‌ها، بازخوردهای مثبتی در میان خانواده‌ها داشته است. موفقیت این بچه‌ها باعث می‌شود خانواده‌ها ببینند و با خودشان بگویند: «بچه‌های اوتیسم می‌توانند تا این حد در اجتماع فعال و موفق باشند؟ پس ما هم فرزند اوتیسممان را پنهان نکنیم. کمکش کنیم تا استعدادهایش شناسایی و شکوفا شود.» او فقط یک خواسته دارد: «ما برای فرزندان‌مان فقط بازار کار می‌خواهیم؛ جایی مانند غرفه‌های فروش که بچه‌ها 3 تا 4 ساعت در روز بتوانند آنجا حضور داشته باشند، در ارتباط با مردم محصولاتشان را عرضه و کسب درآمد را به شکل عملی تجربه کنند.»
در همینه زمینه :
