یادداشت
آیا بازی اشک‌تان را درمی‌آورد
سیدمهدی سیدی؛ کارشناس فرهنگ و رسانه
سال‌ها قبل یک شرکت کامپیوتری در آگهی استخدام خود این سؤال را مطرح کرد: آیا رایانه می‌تواند اشک شما را دربیاورد؟ و بعدها همین ایده دستمایه بازی‌سازان کامپیوتری شد که آیا بازی‌ها هم می‌توانند هیجانات شما را طوری تحریک کنند که به‌خاطر آن، اشک بریزید؟
سال‌ها پس از آن، نتایج پژوهش‌های مختلفی منتشر شد که بازی‌های کامپیوتری وقتی می‌توانند شما را دستخوش تغییرات روحی و هیجانی کنند که شما در بازی هضم شوید و با انتخاب‌های لحظه‌به‌لحظه بر سرنوشت بازی (برد و باخت) تأثیر بگذارید. به این حالت در رسانه، غرقگی می‌گویند (غرق شدن در فضای فیلم و بازی و رسانه آنچنان که خود را جزئی از آن بدانید).
امروز ماجرای غزه، بخش زیادی از مردم دنیا را دچار غرقگی کرده؛ آنچنان که اشک بسیاری در این چند هفته جاری است و دلشان آتشفشانی از درد و رنج است. اخبار غزه با سختی و حزن دنبال می‌شود و عکس‌های بی‌بدیل رسانه‌ای طاقت مخاطبان را تمام کرده است، اما در این میان عده‌ای هم هستند که به‌هیچ‌عنوان احساسات‌شان غلیان نمی‌کند و تن به این افسردگی حماسی و انسانی نمی‌دهند. اینان گروه‌هایی هستند که یا به لحاظ ذهنی دچار تشتت در فهم شده و در میان تصویرهای رسانه‌ای صهیونیست‌ساخت امکان تشخیص حق از باطل را از دست داده‌اند یا به‌خاطر کردارهای ناصحیح، دچار قساوت قلب شده و احساسات فطری‌شان از دست رفته است (و جَعَلنا قُلُوبَهُم قاسیه).
کشتار کودکان و زنان در فلسطین، بازی نیست. این همه زن و کودک و جوان و پیر که مثل برگ پاییزی بر زمین می‌ریزند (تا این لحظه بیش از 7هزار نفر) هیچ‌کدام سکانس‌هایی از یک فیلم سینمایی یا اوراق کتاب تاریخ نیستند. بیمارستان‌ها جا ندارند. سردخانه‌ها از نعش خونین مردم غزه پر شده اند و حتی برخی گفته‌اند به‌اندازه کافی کفن نیز برای پوشاندن پیکر عزیزان در دسترس نیست. هیچ‌کدام از اینها بازی نیست که حتی بازی‌ها نیز امروز اشک کاربران خود را درمی‌آورند، اما شگفت که هنوز اندکی هستند که تن به غرقگی این ماجرا نداده‌اند و این هنر تاریخی قوم صهیون است که مخاطبان و هواداران خود را مسخ می‌کنند. سلاح قدرتمندشان یک‌چیز است: «تحریف».
این قوم، استاد جابه‌جایی مفاهیم و دگرگونی معیارها هستند (مِنَ الَّذینَ هادوا یحَرِّفونَ الکلِمَ عَن مَواضِعِه).
اگر می‌خواهیم با زهر این ضحاک شیطانی، مسخ و حیوان نشویم باید کنشگر صحنه مقاومت باشیم. همین اشک‌ریختن‌ها، غصه‌خوردن‌ها، دعا کردن‌ها و کمک‌کردن‌ها در برابر تحریف، رویین‌تن‌مان می‌کند و حتی همین حس درونی و حماسی که اگر فرصتی برای جهاد فراهم آید ما لشکریان قدسیم، ما را نسبت به ضربه‌های مسموم و 3شعبه رسانه‌های صهیون ایمن می‌کند. قدر اشک‌هایمان را بدانیم که تصویرهای تلخ غزه، آزمایشگاه انسانیت و حریت ماست. یادمان باشد که این روزها حتی بازی‌ها هم دیگر می‌توانند اشک انسان را دربیاورند؛ چه رسد به دردناک‌ترین واقعیت‌های خونین تاریخ.
در همینه زمینه :
