نمایشنامه «تله‌ویزیون» را عبدالحی شماسی سال 84نوشته و درباره آن گفته است: «متن به زمان و مکان خاصی تعلق ندارد، چرا که در نگارش نمایشنامه به‌وجود زمان و مکان اعتقاد ندارم. معتقدم مشکلات بشر در تمام اعصار مشابه یکدیگر است و فقط به‌گونه‌های مختلف اتفاق می‌افتد.» نمایش به‌گفته او در سبک ابزورد نوشته شده و حالا بعد از سال‌ها از نوشته شدنش، الهه پورجمشید آن را در سالن قشقایی تئاترشهر روی صحنه برده است. او به‌عنوان بازیگر در نمایش‌های بسیاری حضور داشته و تله‌ویزیون بعد از نمایش «میلاد یک رویا» دومین تجربه کارگردانی او در تئاتر محسوب می‌شود. با او درباره این نمایش صحبت کردیم:
از انتخاب متن بگویید. چطور این متن آقای شماسی را انتخاب کردید؟
سال ۸۶ بازی در این نمایش به من پیشنهاد شد.متن را خواندم و دوست داشتم و قبول کردم و به‌عنوان بازیگر در نمایش دوست و همکارم حسین رحیمی بازی کردم که تجربه‌ای بسیار دلچسب برای من بود.اما از همان زمان دوست داشتم کار را یک‌بار دیگر خودم کارگردانی کنم که امسال شرایط این کار مهیا شد.
متن در ضمن تمرین تغییر کرد یا کاملا وفادار به متن بودید؟
نه. تا جای ممکن به متن پایبند بودیم و تغییر عجیب و غریبی در شاکله اصلی متن ندادیم. ولی ایده‌های جدیدی در کارگردانی داشتم.
در نمایش از موسیقی زنده و گیتار استفاده کرده‌اید. درباره این موسیقی برایمان بگویید.
من در تمام کارهایی که تا امروز کارگردانی کرده‌ام، موسیقی زنده داشته‌ام. این یک علاقه شخصی است که نوعی امضای من محسوب می‌شود. به‌نظرم موسیقی تکمیل‌کننده و در پیش بردن نمایش و انتقال حس و فضا تأثیرگذار است.
نمایش‌تان را باید یک کار صرفا کمدی بدانیم؟
خیر، نمایشنامه آقای شماسی ابعاد وسیع‌تری دارد و من هم تمام تلاشم را کردم تا به ابعاد مختلف نمایش بپردازم.
«تله‌ویزیون» در هر مکان و زمانی قابل اجراست
گپی با الهه پورجمشید، کارگردان «تله‌ویزیون»
در همینه زمینه :
