الفبای ایمپلنت

 گلرخ ثریا | دندانپزشک:

ایمپلنت مناسب آن دندان‌هایی است که دیگر قابل ترمیم نیستند و دندانپزشک به شما توصیه می‌کند که آن دندان‌ها را از دهانتان خارج کنید. اینکه آیا ایمپلنت برای شما مناسب است یا نه، به شرایط سلامت شما بستگی دارد. معمولا منع خاصی برای گذاشتن ایمپلنت وجود ندارد؛ مگر ابتلا به بیماری‌هایی که پزشک تشخیص می‌دهد که نمی‌توان با آن ایمپلنت انجام داد. به‌طور مثال کسانی که داروهای پوکی استخوان استفاده می‌کنند، بهتر است که از درمان ایمپلنت صرف‌نظر کنند، ولی برای افراد عادی که مشکلات جزئی سیستمیک دارند یا سیگار می‌کشند منعی برای درمان‌های ایمپلنت وجود ندارد.

بهداشت دهان بعد از ایمپلنت

بهداشت دهان پیش و پس از نصب ایمپلنت اهمیت زیادی دارد. هر چقدر وسواس بیشتری نشان دهید، موفقیت در اتصال ایمپلنت بیشتر خواهد شد؛ چون ایمپلنت برای اتصال به استخوان نیاز به محیط بهداشتی و عاری از میکروب دارد. هر سه ‌ماه یک‌بار باید برای چکاپ ایمپلنت‌ها به دندانپزشک مراجعه کنید و اگر دندان‌های دیگر نیاز به جرم‌گیری دارند، حتما جرم‌گیری آنها را انجام دهید. جرم‌گیری التهاب لثه و بافت‌های نگهدارنده ایمپلنت و دندان را کاهش می‌دهد و به ثبات طولانی‌مدت ایمپلنت در دهان شما کمک می‌کند.

جنس ایمپلنت

تمامی ایمپلنت‌های دنیا از جنس تیتانیوم تقریبا خالص است. سایر فلزات (غیر از زیرکونیوم) یا آلیاژهای تیتانیوم اکنون از بازار خارج شده‌اند. زیرکونیوم هم به‌رغم سازش‌پذیری مشابه تیتانیوم با استخوان، به‌دلیل قابلیت شکنندگی یا ترک خوردن، خیلی مورد اقبال قرار نگرفته است. امروزه سعی کرده‌اند از آلیاژهای تلفیقی 2فلز تیتانیوم و زیرکونیوم یک ماده مناسب‌تر برای ساخت ایمپلنت به‌دست بیاورند که هنوز تحقیقات در مورد آن ادامه دارد.

کدام ایمپلنت‌ها مرغوب‌ترند

ایمپلنت‌ها در تغییراتی که روی سطح آنها صورت گرفته، با یکدیگر متفاوت هستند. ایمپلنت‌های اولیه، استوانه‌ای بودند، بعد تبدیل به لوله‌های سوراخ‌دار (معروف به سبد توخالی) و سپس تبدیل به پیچ شدند. در ابتدا سطح این پیچ‌ها نیمه‌صیقلی بود که عملا چیزی حدود 30 تا 35درصد از سطح تماس آنها با استخوان یکدست می‌شد. بعدا به کمک روش‌های مختلف، سطح پیچ‌ها را زبر و خشن کردند تا میزان چسبندگی آنها با استخوان بیشتر شود. این عمل میزان یکپارچه‌شدن سطح استخوانی در تماس با ایمپلنت را به میزان 70 تا 75درصد افزایش داد که موفقیت بزرگی بود. امروزه بعضی از سازندگان ایمپلنت به کمک تکنولوژی‌های خاص، موفق به قراردادن مواد یا پوشش‌های خاصی روی سطح خارجی دنده‌های پیچی شده‌اند که روند یکپارچگی با استخوان را تسریع می‌کند.