چه کنیم تا فقر از بین برود؟

بشر‌ از روزی که یکجانشین و به‌اصطلاح متمدن شده، همیشه درگیر فقر بوده و حتی حالا هم که رشد و شکوفایی اقتصادی در تاریخ زندگی ‌ ما بی‌نظیر ‌ است، فقر همچنان بر صورتمان چنگ می‌زند. حتی اگر یک نفر هم درگیر فقر باشد، متاثرکننده است اما مسئله فراتر از چیزی است که ما گمان می‌کنیم؛ در دوران کرونا، نزدیک به نیم میلیارد انسان، یعنی حدود 8درصد جمعیت کره زمین، فقیر شده‌اند. پیش از آن، روند امیدوارکننده‌ای برای کنترل و کاهش فقر شکل گرفته بود اما کرونا، ‌ یکباره همه‌‌چیز را از بین برد. درحالی‌که سازمان ملل تعریف فقر را در سال‌های اخیر تغییر داده است، تعریف کلاسیک آن داشتن درآمد کمتر از 1.9دلار در روز است. اما فقر، به‌گفته سازمان ملل، فراتر از صرف کمبود درآمد و حالتی است که در آن انسان از نیازهای اولیه خود ازجمله غذا، امنیت، آب آشامیدنی سالم، بهداشت، سرپناه، تحصیلات و حتی اطلاعات محروم باشد. براساس آخرین آمارها، در سال2015 میلادی، بیش از 734میلیون انسان با درآمد کمتر از  1.9 دلار در روز زندگی می‌کردند و انتظار این است که این تعداد، در سال‌های پیش‌رو به‌شدت افزایش یابد. یک دلیل آن، اوضاعی است که کرونا در سال‌های اخیر رقم زده. بر همین اساس، پیش‌بینی می‌شود که تا سال2030 میلادی، 6درصد جمعیت جهان، در فقر مطلق زندگی کنند. فقر بیشترین اثر را بر زنان و به‌خصوص کودکان دارد به‌گونه‌ای که یک نفر از هر 5کودک در فقر مطلق زندگی می‌کند و اثرات فقر در سنین پایین، می‌تواند پیامدهایی به اندازه طول عمر آنها داشته باشد. فقر و پیامدهای آن، یکی از بزرگ‌ترین دغدغه‌های جهانی است و سازمان ملل، امروز را به نام ریشه‌کنی فقر در دنیا نامگذاری کرده تا درباره این معضل جهانی آگاهی‌سازی کند. علاوه بر فعالیت‌های اقتصادی، بشر به کارهای دیگری نیاز دارد تا این پدیده شوم را از بین ببرد. هدف سازمان ملل این است که تا سال‌2030، تعداد ‌ انسان‌هایی که با کمتر از روزی 1.9 دلار در روز زندگی می‌کنند، به زیر 3درصد جمعیت زمین برسد. برای رسیدن به این هدف عمده، کشورها و نهادهای بزرگ بین‌المللی باید‌ همکاری بزرگی داشته باشند و انواع ایده‌ها و راهکارها پیاده شود. فهرست بلندی از اینکه چه کارهایی باید در این‌باره انجام شود وجود دارد اما تقریبا همه بر برخی رفتارها و راهکارها اتفاق‌نظر دارند که برخی از آنها شامل کمک به تحصیل کودکان، تامین آب آشامیدنی سالم، تضمین مراقبت‌های بهداشتی اولیه، توانمندسازی زنان و دختران، بهبود تغذیه نوزادان، حمایت از برنامه‌های محیط‌زیستی، کمک به کودکان در مناطق درگیری و جلوگیری از کودک‌همسری است. هر کدام از این اقدامات، می‌تواند بر طیف وسیعی از افراد در مناطق کم‌برخوردار اثر بگذارد و به آنها کمک کند زندگی بهتری
داشته باشند. مبارزه با فقر، اقدامی جمعی است و سازمان ملل تأکید دارد تا تمام جهان بسیج نشوند، فقر از بین نمی‌رود.‌