اول مهر جای خالی پدر را بیشتر احساس می‌کنم

هر سال با شروع فصل مدارس و روز اول مهر به یاد نخستین روز مدرسه‌ام در مهرماه سال 57 و نگاه پدرم می‌افتم. پدرم دستفروش بود و ما خانواده فقیر و پرجمعیتی بودیم که از بچگی کارگری می‌کردیم. من و یکی از برادرهایم هم پیش دایی‌ مرحومم که مغازه بقالی بزرگی داشت، کار می‌کردیم. یادم می‌آید در نخستین روز‌ماه مهر پدرم با وجود اینکه می‌دانست پولی که از حق کارگری سر سفره می‌آورم هر چند ناچیز اما اهمیت دارد، ‌دستم را گرفت و به مدرسه هابیل در محله جوادیه برد و ثبت‌نام کرد. این حس درونی پدرم را هیچ وقت فراموش نمی‌کنم. از یک طرف به‌خاطر اینکه بچه‌اش به مدرسه می‌رفت خوشحال بود اما از طرف دیگر غمگین بود چون می‌دانست بخشی از عایدی خانواده کم می‌شود. آن لحظه و آن نگاه پدرم را تا دنیا دنیاست فراموش نمی‌کنم و از این ناراحتم که حالا که دستمان به دهانمان می‌رسد جای پدرم خیلی خالی است.