روزی برای جادوی ماندگار

شاید نخستین چیزی که بعد از آمدن اسم سینما به ذهن‌مان می‌آید همین فیلم‌های یکی در میان دیدنی و ندیدنی است و بعد از آن احتمالا واژه هنر گوشه‌ذهن‌مان نقش می‌بندد. سینما با این همه فرازونشیب و هنر و تجربه، حق دارد یک روز را هم به نام خود داشته باشد، امروز همین روز است؛ روز سینما. شمایی هم که گهگاهی به سینما می‌روید و از فیلم‌هایش لذت می‌برید، بد نیست اطلاعاتی از تاریخچه این روز و دلیل نامگذاری‌اش بدانید.
مظفر‌الدین‌شاه در فروردین سال۱۲۷۹ از تهران به مقصد اروپا حرکت کرد. در این سفر بود که با سینما آشنا شد. در سفرنامه مظفرالدین‌شاه آمده است که شاه روز یکشنبه هفدهم تیر۱۲۷۹ به اتفاق میرزا ابراهیم‌خان عکاس‌باشی به تماشای دستگاه سینموفتوگراف (شاه این دوربین را اشتباها سینموفتوگراف می‌نامید.) و لانترن ماژیک رفته است. این حادثه 5سال پس از رواج اختراع برادران لومیر در پاریس رخ داد.
در هفته بعد، مظفرالدین‌شاه مجددا به دیدار سینما رفت. حدود یک‌ماه پس از نخستین دیدار مظفرالدین‌شاه با سینما، در سه‌شنبه ۲۳مرداد۱۲۷۹ در شهر اوستاند در ساحل دریا در بلژیک، جشن روز عید گل برگزار شد و میرزا ابراهیم‌خان عکاس‌باشی مشغول عکس سینموفتوگراف‌اندازی از شاه شد. به این ترتیب، بانی ورود نخستین دوربین فیلمبرداری و نمایش فیلم، مظفرالدین‌شاه است و نخستین فیلمبردار ایرانی نیز ابراهیم‌خان عکاس‌باشی محسوب می‌شود.
اما در سال1379، در چهارمین جشن بزرگ سینمای ایران و همزمان با بزرگداشت صدمین سال ورود سینما به ایران بود که 21شهریور‌ماه به‌عنوان «روز ملی سینما» شناخته شد و هر سال هم جشن خانه سینما در این روز برگزار می‌شود و 21شهریور‌ماه به‌عنوان روزی نمادین و با اسم سینما وارد تقویم شد تا از کسانی که رویاهای ما را بر پرده نقره‌ای جان می‌بخشند، تقدیر شود.