غروب شمس شعر دهه۷۰

فرشاد شیرزادی؛ روزنامه‌نگار

شمس آقاجانی در واپسین ساعات جمعه ۱۸شهریور ماه ‌دار فانی را وداع گفت. آقاجانی متولد۱۳۴۷ بود. او تحت‌تأثیر رضا براهنی و جزو شاگردانی بود که در دهه۶۰ با شرکت در کلاس‌‌های براهنی صدای خودش را در شعر یافت. شعرش از استحکام خاصی برخوردار است. شمس در دهه۷۰ به همراه چهره‌هایی مانند بهزاد خواجات، علی عبدالرضایی، حافظ موسوی، رضا چایچی، مهرداد فلاح و... شعر این دهه را نمایندگی می‌کرد. با بهزاد خواجات که هم‌نسل و هم‌نفس او بوده است، شعر و زمانه و تئوری‌های شعری زنده‌یاد آقاجانی را به اجمال، بررسی کرده‌ایم. متن کامل این گفت‌وگو را در همشهری آنلاین بخوانید.

خبر فوت ناگهانی شمس آقاجانی چه تأثیری در روحیه‌تان داشت؟
آخرین ساعات روز جمعه با خبر فوت شمس آقاجانی مواجه و متأسف شدم که عزیزان شاعر در سال۱۴۰۲ یک به یک ما را ترک می‌کنند. واقعا همچنان هم از خبر درگذشت زود‌هنگام شمس متعجب و متحیرم.
شمس آقاجانی زبانی مستحکم داشت. او جزو شاگردان رضا براهنی بود. پیش و پس از شرکت در کلاس‌‌های براهنی، به شکل جزئی چه تجربه‌‌هایی را از سر گذراند؟
وقتی تحولات شعر، بعد از دهه‌۶۰ را بررسی می‌کنیم و به اوایل دهه۷۰ می‌رسیم، ۲، ۳ جریان نظری راجع به شعر امروز غالب و فعالند. یکی از این جریان‌‌ها، جریان «شعر زبان» آقای رضا براهنی است که ایشان با توجه به اینکه کلاس‌ها و کارگاه‌‌هایی هم با همین موضوع در منزل شخصی‌‌شان برگزار می‌‌کردند، به نوعی سردمدار این جریان می‌شوند و به کلاسه‌کردن نظریات این جریان کمک می‌‌کنند. یکی از شاگردان آقای رضا براهنی که در این دوران در کنار آقای براهنی و پای ثابت این کلاس‌‌هاست، آقای شمس آقاجانی است. حال در شعر امروز به گمانم هر شخصیتی می‌تواند 2 طنین داشته باشد؛ یکی طنین نقادانه و دیگری طنین شاعرانه.