عواقب نظردهی مجازی ما

خبر خودکشی دختر شیرازی را حتما شنیده‌اید. خبر تلخی است، البته که کلا خبر خودکشی تلخ است. خاصه وقتی با روایت‌های کج‌و‌معوج سیاه‌تر هم می‌شود. چرا تلخ است؟ چون در زندگی هیچ‌وقت راه بن‌بست نیست. اما زمانی تلخ‌تر می‌شود که همراه با نقص‌های فرهنگی ما دیده می‌شود. از آن بدتر هم آنجاست که بهانه دست یک‌سری رسانه ضد‌ایرانی داده می‌شود. اما راستش الان حرف اصلی نقص فرهنگی عجیب و غریب است که ‌ای کاش برایش فکری کنیم. اصل ماجرا این است که یکی از مهم‌ترین حواشی خبر خودکشی این دختر شیرازی کامنت‌هایی بود که موقع انتشار لایو خودکشی او از سمت مخاطبان گفته و یا نوشته می‌شد. کامنت‌هایی که به سرعت در فضای مجازی هم پیچید و مورد گلایه قرار گرفت. حالا این کامنت‌ها چه بود؟ اینکه به جای دعوت به آرامش و ایجاد امید و ممانعت از خودکشی، با حرف‌های هیجانی و تعابیری از این دست مواجه می‌شدیم که: «پس چرا خودکشی نمی‌کنی؟» و «چرا مارو معطل کردی؟» و غیره که باعث بدتر شدن ماجرا شد. اما تلخی ماجرا این است که مأمور آتش‌نشانی در فضای مجازی‌اش استوری‌ای با این مضمون گذاشته:‌ «اونایی که اونجا بودن و می‌خواستن با حادثه سلفی بگیرن در این خودکشی سهم دارن چون باعث شدند ما سر حادثه به موقع نرسیم.» در این میان حرف اصلی چیست؟ حرف اصلی همین «رفتار هیجانی» است. چرا برخی در فضای مجازی فکر نمی‌کنند که ممکن است کامنت‌های آنها باعث یک حادثه تلخ شود؟ شاید یادآوری‌اش بد نباشد، خودکشی خانم «آزاده نامداری». در آن زمان هم خیلی‌ها گفتند که یکی از علل اصلی این خودکشی اظهارنظرهای نادرست و هیجان‌زده و قضاوت‌های بیجا در فضای مجازی بوده است. یا مثلا خودکشی خانم بازیگر، «زهره فکورصبور». درست یا غلطش بماند، اما در این مورد هم گفته می‌شد که ثمره تهدید‌های مجازی بوده است. البته که همه می‌دانیم این چیزها سهم خطا و القای بن‌بست در زندگی را کم نمی‌کند، اما یادمان باشد رفتار و گفتار ما در اتفاقات بزرگ چه تلخ! و چه شیرین! در زندگی دیگران چه نقشی دارد. کمی حواسمان باشد که حساب‌شده‌تر رفتار کنیم و صرفا بر مدار هیجان در فضای مجازی نباشیم. و نکته آخر هم اینکه... اگر نظر و منش بسیاری از سلبریتی‌هایی که سال گذشته درآتش‌سوزی‌های کف خیابان حرف‌های شاذ زدند را رصد کنید یا وقتی از آنها در مورد این واقعه سؤال کنید، می‌گویند: «علت اصلی‌اش فشار کامنت‌ها و دایرکت‌ها بود.»‌ ای‌بابا. رهایش کنیم. بگذریم.‌