هوشنگ صدفی | خبرنگار:
ظاهرا قرار نیست مدیریت شهر تهران در دوره جدید آرامش داشته باشد. اگر تا دیروز باز‌شدن پرونده برج میلاد مدتی مدیران شهری را به خود مشغول کرده بود، حالا باز‌شدن پرونده کیوسک‌داران شهر تهران با گردش مالی برای جامعه آماری 30هزار نفره می‌تواند دست‌مایه خوبی برای چالش‌های چند ماه آتی باشد.
جنگ پارتیزانی برخی گروه‌های تندرو برای بی‌اعتباری مدیران شهری و شورای اسلامی دوره پنجم از فردای روز پیروزی اصلاح‌طلبان رقم خورد‌ه است؛ بنابراین تا وقتی درایت و تدبیری برای حل و فصل این بحران‌های شهری نباشد هیچ یک از فعالیت‌های مؤثر منتخبان مدیریت شهری به سرانجامی نخواهد رسید. سهمیه‌بندی و افزایش قیمت آرم ترافیک شهرداری از یک سو، اهالی رسانه را ناراحت کرد و هنوز این زخم التیام نیافته بود که بار دیگر جرقه چالش از جبهه دیگری زبانه کشید.
در شرایط فعلی شهر دودزده تهران با باغ‌های سبز تخریب‌شده، رسوب بدهی 50هزار میلیاردی و انباشت گسترده منابع انسانی در شهرداری، تواناترین شهرداران دنیا را در چنین شرایطی آچمز می‌کند. با این وجود، اولین گام برای احیای کالبد شهر پرچالش، کاهش تنش‌ها و بازنکردن زخم‌های جدید است.
هیچ کس با این گزاره‌ها مخالف نیست: 1- نسبت به ممنوعیت فروش دخانیات و سایر اقلام به جز مطبوعات به دکه‌داران اطلاع‌رسانی شود. 2- اجاره‌بهای کیوسک‌ها به تناسب قانون مالک و موجر تجدید شود. 3- کیوسک‌داران به عنوان بخشی از متولیان فرهنگی، منشور اخلاقی و حرفه‌ای داشته باشند.
خط و نشان‌کشیدن برای کیوسک‌داران با ادبیات خاص می‌تواند تبعات نامناسبی در پی داشته باشد. یادمان باشد تجربه تلخ سال‌های قبل در برخورد غلط با آنان، چه پیامدی را در جامعه شهری درپی داشت. همه نمایندگان کمیسیون بهداشت و درمان و متولیان سلامت بر این نکته واقف هستند که دخانیات چه بلایی بر سر جامعه آورده است. براساس آمار اعلامی کمیسیون بهداشت مجلس، تولید سیگار در کشور سالانه 12 میلیارد نخ است که از این منبع حدود 8هزار میلیارد تومان درآمد از فروش سیگار در ایران حاصل می‌شود. همچنین از جیب مردم سالانه 20هزار میلیارد تومان هزینه درمان بیماری‌های ناشی از مصرف مواد دخانی می‌شود.
کسی منکر فعالیت فرهنگی و درست مدیریت شهری در ساماندهی دخانیات در دکه‌های مطبوعاتی نیست اما تجربه فعلی را یک بار شهردار اسبق با تفکیک اندرونی و بیرونی‌کردن محل توزیع سیگار دکه‌‌ها آزمود و نتیجه این شد که کیوسک‌داران در محل جایگاه عرضه سیگار، پارچه‌ای بکشند تا افراد نابالغ و غیرممیز هوس سیگار کشیدن نکنند!
هرچند باید به متولیان شرکت ساماندهی صنایع و مشاغل شهر تهران، به خاطر کشیدن جور سازمان‌های متولی مبارزه با دخانیات کشور، احسنت گفت ولی اگر شهرداری تهران جزو این کارگروه ضددخانیات است بهتر بود هزینه و فایده مبارزه با 1200 کیوسک‌دار و 30هزار جامعه آماری فعال متصل به کیوسک‌داران را سبک و سنگین کند تا ناخواسته در زمین منتقدان مدیریت شهری، بازی نکنند. در چنین شرایطی بهترین گزینه برای حل معضل کیوسک‌داران گفت‌وگوست. طبعا آنها نمی‌پسندند عامل ترویج دخانیات مضر در جامعه باشند.
یادمان باشد تا پایان سال‌های مدیریت شهری اصلاح‌طلبان در تهران، چالش‌هایی از این دست بسیار خواهیم داشت. بی‌گمان اگر آنها نتوانند منابع انسانی را رودرروی مدیران شهری قرار دهند طبعا به جامعه آماری حیوانات موذی و جوندگان در تهران متوسل خواهند شد و دور نیست آن روزی که انجمن حامی حیواناتی از قبیل موش هم به صف‌آرایی در مقابل مدیریت شهری بپردازند.
پوست خربزه‌ای برای مدیریت شهری
در همینه زمینه :
