گنجینه‌های قدیمی در حسینیه حصار بوعلی
محله حصار بوعلی با مراسم عزاداری ماه‌های محرم و صفر، دسته‌های سینه‌زنی و زنجیرزنی و مراسم معروف نخل‌گردانی در تکیه قدیمی‌اش شناخته می‌شود. این محله قدیمی علاوه بر تکیه قدیمی حصاربوعلی(تکیه پایین) که حدود 170سال میزبان مراسم مذهبی چند نسل از شمیرانی‌ها بوده است، تکیه کوچک دیگری دارد که اهالی به آن «تکیه بالا» یا «تکیه‌آقا» می‌گویند؛ تکیه‌ای که نیت متفاوت واقفش آن را از دیگر تکایای تهران و شمیران متمایز کرده. بیش از صد سال است که تکیه‌آقا برای برگزاری مراسم عزاداری امام‌حسن‌مجتبی(ع) وقف شده و علاوه بر میزبانی از اهالی حصار بوعلی در روزهای آخر‌ماه صفر، در دیگر ایام سال هم پذیرای عاشقان اهل‌بیت(ع) و امام‌حسن‌مجتبی(ع) است. به‌گفته تهران‌شناسان قدمت هر دو تکیه به دوره قاجار باز می‌گردد و معماری آنها خشتی است. تکیه پایین که قدیمی‌تر است را به دوران ناصری نسبت می‌دهند. ساختار کلی آن مشابه با معماری تکیه‌هاست؛ یعنی فضای بزرگی برای اجرای مراسم دارد که صحنی با ارتفاع 70سانتی‌متر در بخشی از آن قرار گرفته. به‌علاوه، فضاهای دیگری همچون طاق‌نما، گوشواره و تالار دارد. می‌گویند در زمان رضاشاه قرار بوده تکیه را تخریب کنند و به جای آن مدرسه بسازند، اما کارگران که دست به‌کار می‌شوند از داخل دیوارها، زنبورها بیرون می‌ریزند و کارگران مجبور به توقف کار می‌شوند. بعد از آن هم کار تخریب به‌طور کل متوقف می‌شود. در حسینیه حصار بوعلی پر از گنجینه‌های قدیمی است؛ نقاشی‌های بزرگ سبک قهوه‌خانه‌ای که دیوارهای تکیه را زینت بخشیده‌اند عمر ۱۰۰ تا ۱۵۰ سال دارند. در گوشه‌ای از حسینیه موزه‌ای از وسایل قدیمی ازجمله مجمع، سماور زغالی، قلیان، چراغ زنبوری، انگاره استکان‌های چای و... به چشم می‌آید که به‌گفته قدیمی‌های محله، مردم از گذشته‌های دور آنها را وقف تکیه کرده‌اند.
