کشاورزی هوشمند با توسعه فناوری

رشد جمعیت جهانی و تغییر رژیم غذایی باعث افزایش تقاضا برای غذا می‌شود. با کاهش سطح محصول در بسیاری از نقاط جهان، کاهش سلامت اقیانوس‌ها و کاهش منابع طبیعی به‌طور خطرناکی با کاهش تولید روبه‌رو هستیم. گزارشی در سال2020نشان داد که نزدیک به 690میلیون نفر (9/8درصد از جمعیت جهان) گرسنه هستند که در عرض تنها 5سال نزدیک به 60میلیون نفر به این جمعیت افزوده شده است. چالش امنیت غذایی دشوارتر نیز خواهد شد، زیرا در جهان تا سال2050باید حدود 70درصد غذای بیشتری تولید شود تا حدود 9میلیارد نفر را تغذیه کند.
این چالش با آسیب‌پذیری شدید کشاورزی در برابر تغییرات آب و هوایی تشدید می‌شود. در مزارع، تغییرات آب و هوایی باعث کاهش عملکرد محصول، کیفیت تغذیه غلات اصلی و کاهش بهره‌وری دام می‌شود. در عین حال، این مشکل به‌صورت معکوس نیز عمل می‌کند. کشاورزی بخش عمده‌ای از مشکل آب و هوایی است. در حال حاضر 19تا 29درصد از کل انتشار گازهای گلخانه‌ای (GHG) توسط بخش کشاورزی تولید می‌شود. کشاورزی هوشمند برپایه آب‌وهوا (CSA) یک رویکرد یکپارچه برای مدیریت زمین‌های زراعی، دام، جنگل‌ها و شیلات است که به چالش‌های مرتبط با امنیت غذایی و تسریع تغییرات آب‌وهوایی می‌پردازد. هدف CSA دستیابی به 3 نتیجه به‌طور همزمان است:

افزایش بهره‌وری
 تولید مواد غذایی بیشتر و بهتر برای بهبود امنیت تغذیه و افزایش درآمد؛ به‌ویژه اینکه 75درصد از فقرای جهان در مناطق روستایی زندگی می‌کنند و عمدتاً برای امرار معاش خود به کشاورزی متکی هستند.

انعطاف‌پذیری افزایش‌یافته
 کاهش آسیب‌پذیری در برابر خشکسالی، آفات، بیماری‌ها و سایر خطرات و شوک‌های مرتبط با آب‌وهوا.

کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای
با توسعه فناوری در حوزه غذا گازهای گلخانه‌ای کمتری به ازای هرکیلو مواد اولیه انتشار می‌یابد.
اینکه چگونه باید افزایش محصول باکیفیت داشت و چگونه جلوی هدررفت آن را تا پیش از رسیدن به‌دست مردم گرفت یا مقابله با انواع آلودگی‌های زیست‌محیطی، بستگی به آن دارد که تا چه اندازه از علم روز در صنعت کشاورزی بهره ببریم. آیا به‌راستی فناوری‌های نوین ازجمله سیستم‌های روباتیک، هوش مصنوعی، متاورس و... می‌تواند در امنیت غذایی ما تأثیری شایسته داشته باشد؟ پاسخ به این پرسش به‌طور حتم نباید به آینده موکول شود.