ایستگاه صلواتی

سحر جعفریان

آب معنایی مطلق از زندگی داشت تا پیش از آنکه راهش را بر کاروان حسین(ع) ببندند و معنای مرگ را نیز در آن جای دهند. بدین سان، آب، ارائه‌ای از پارادوکس یعنی مرگ و زندگی در بر گرفت و از بَرَش نذر آب، جوشید و سرچشمه گرفت؛ نذری که با بحران‌های کم‌آبی و خشکسالی در تهران، رونق گرفت و سبب به‌وجود آمدن سقاخانه‌ها، آبخوری‌های شهری، آب‌سردکن‌های کوچک و ایستگاه‌های صلواتی آب شد. جایگاه‌هایی محترم و مبارک که هر یک روایتی معتبر از آب، نذر، مهربانی، سادگی و بخشندگی دارند.