دوچرخه و دلبستگی‌هایش!

  سروش طباطبایی-روزنامه‌نگار

دوچرخه کم‌کم در حال سامان‌گرفتن است. این موضوع را وقتی فهمیدم که یکی از نوجوانان پر و پاقرص دوچرخه،  به دفتر جدید ما در طبقه‌‌ی ششم آمد و به یکی از قفسه‌های بی‌روح تحریریه، روح دوباره بخشید. شاید بگویید چطور؟ عرض می‌کنم.
یکی از ارزشمندترین همراهان هفته‌نامه‌ی دوچرخه، خبرنگاران نوجوان افتخاری‌اش هستند. نوجوانانی که جدی‌تر از دیگر مخاطبان، آثارشان را برای ما می‌فرستند و یک‌جورهایی قلب تپنده‌ی دوچرخه هستند.
در طول 22سال فعالیت دوچرخه، این همراهان هـــمــیــشـگی به‌مناسبت‌هایی چون تولد دوچرخه، روز نوجوان و مواردی از این دست، دفتر تحریریه را هدیه‌باران می‌کردند و ما به نیز به یادگار، علاوه بر قلب، آن‌ها را در گنجینه‌ی هفته‌نامه نگه‌ می‌داشتیم.
در جابه‌جایی دفتر دوچرخه، این هدایا در جعبه‌هایی، مهر و موم شد و حالا به همت این نوجوان دوست‌داشتنی، از ویترین منتخبی از هدایای دوچرخه‌جان، رونمایی شد.
یادتان باشد تحریریه‌ی یک نشریه، وقتی زنده و پویاست که مخاطبان واقعی‌اش، در آن قدم بزنند و آثارشان را برای انتشار ارسال کنند. فرصت تابستان، بهترین زمان است برای سر زدن به دوچرخه و فرستادن شعر‌ها، داستان‌ها، عکس‌ها و تصویرگری‌های خودتان.
در ضمن دوباره توجه شما را به اسکن کیوآرکد زیر جلب می‌کنم؛ پرکردن فرم خبرنگار افتخاری و ارسال آثار.


ای نامه که می‌روی به‌سویش!
در روزگاران قدیم، یعنی آن زمانی که هنوز نوجوانان، به پیامک و ایمیل و خبررسان‌های اجتماعی مجهز نشده بودند، در و دیوار بخش نوجوان دوچرخه، پر بود از نامه‌های ارسالی؛ نامه‌هایی که هر کدام پر از شادی و شور بود، آن هم با طعم شهرها و روستاهای مختلف.
اما به مرور، ایمیل‌ها قوت گرفت و نامه‌ها کم‌رنگ شد. در دور جدید انتشار دوچرخه، باز هم مثل گذشته‌، بازار ایمیل داغ است و پر طرفدار. اما هفته‌ی پیش، نخستین نامه از همدان، شهرستان ملایر، چشم همه‌ی اعضای تحریریه‌ی را پر از برق امید کرد. به همین مناسبت از «امیرحسین علی‌خانی» دوست ملایری دوچرخه تشکر می‌کنیم و به شما هم یادآور می‌شویم که هنوز دنیای نامه، پرمهرتر از راه‌های ارتباطی دیگر است.