مهر اصالت یونسکو پای تولیدات خاله رحیمه

پروانه بهرام نژاد- روزنامه نگار

می‌گویند اگر تلاش‌های خاله رحیمه نبود، حالا جاجیم بافی روستای زیارت استان گلستان حال خوشی نداشت و چه بسا خیلی پیش‌تر از بین رفته بود. بانویی که در این بیش از ۷۰ بهاری که از خدا عمرگرفته، اهالی روستا وامدار‌ تلاش‌هایش هستند و هزاران نفر  در مکتب او هنر آموخته‌اند. مادربزرگی که از او به‌عنوان احیاگر جاجیم بافی روستای زیارت یاد می‌شود، از خردسالی این مهارت هنری را از مادر مرحومش آموخته است.

  آموزش به بانوان و معلولان
او را استاد هنر جاجیم بافی و احیاگر این رشته فراموش شده می‌نامند چراکه از حدود۳۰سال قبل که این هنر دستی رو به فراموشی می‌رفت، او با تشویق اطرافیان و آموزش رایگان به جوانان علاقه‌مند و همینطور پذیرش سفارش از داخل و خارج از کشور این سنت دیرینه و صنایع‌دستی روستای خود را دوباره احیا کرد و حالا با دریافت مهر اصالت یونسکو، محصولاتش به کشورهای اروپایی راه باز کرده و صادر می‌شود. او که امورات زندگی‌اش را از درآمد فروشگاه جاجیم بافی و صنایع‌دستی می‌گذراند در این ۷ دهه از زندگی‌اش بیش از ۵۰ دهه آن را به‌کار صنایع‌دستی مشغول بوده و تا‌کنون توانسته به بیش از ۶۰۰ بانوی دیگر هنرش را آموزش دهد. البته ۱۸۰دختر دارای معلولیت نیز رایگان از آموزش‌های این مادر که یکی از دخترانش دچار معلولیت خفیف ذهنی است، بهره‌برده‌اند.

 هنر پایمال نشود
جاجیم، حوله، روتختی، گلیم، سفره و... بخشی از کالاهایی است که خاله رحیمه آنها را در کارگاه جاجیم بافی‌اش که یک اتاق کوچکی است که در دلش یک چرخ بافندگی بزرگ جای داده، آنها را با سرانگشتان هنرمندش تولید می‌کند. او ساعت‌ها پشت دستگاه می‌نشیند و با تاروپودهای پشمی، نقش و نگارهایی را خلق می‌کند که هریک زیبایی منحصر به فردی دارد. خاله رحیمه اینجا می‌بافد و تولیداتش را در مغازه‌ای در بر خیابان می‌فروشد. او ۶ فرزند دارد و در تربیت و آموزش آنها کم نگذاشته و نگه‌دارنده این هنر اصیل است.خاله رحیمه معتقد است؛ علاقه و غیرت دست به‌دست هم داد تا این سنت، پایمال نشود. او می‌گوید: در ۱۶سالگی ازدواج و پابه پای همسرم کار می‌کردم و جاجیم می‌بافتم و به هرکسی توانستم جاجیم یاد دادم. شوهرم خدابیامرز گل‌محمد، مرا خیلی حمایت کرد. شهر به شهر به نمایشگاه‌های مختلف می‌رفتیم و بالاخره جاجیم خاله رحیمه ثبت شد تا سنت قدیمی‌مان بماند.