کدام کریم؟
8سال و نیم بازی برای ایران و به ثمر رساندن تنها 17 گل به عنوان یک مهاجم، نشان می‌دهد کریم انصاری‌فرد هیچ‌وقت نقش پررنگی در تیم‌ملی نداشته است. او اولین بار در سال2009 با تصمیم افشین قطبی به تیم‌ملی دعوت شد و کم‌تر از دو سال بعد، با این تیم به جام ملت‌های آسیا رفت اما به‌جز باز کردن دروازه کره‌شمالی در یکی از دیدارهای مرحله گروهی، دیگر نتوانست تاثیر چندانی روی نبردهای تیم‌ملی داشته باشد. او به‌جز یک دوره کوتاه، همواره بخشی از فهرست‌های کارلوس کی‌روش بود اما هرگز در میان جدی‌ترین گزینه‌های او برای بازی کردن در ترکیب ثابت قرار نمی‌گرفت. نیمکت‌نشینی در جام‌جهانی2014 و جام ملت‌های2015، کریم را به مهره‌ای برای نیمکت تبدیل کرده بود. حتی دعوت‌شدن او به تیم‌ملی، با موجی از سوال و تردید از سوی هواداران این تیم روبه‌رو می‌شد. او محو‌ترین شماره 10فوتبال دنیا در سطح ملی به شمار می‌رفت و مهم‌ترین تصویری که در آن چند سال از خودش به جای گذاشته بود، به تلاش برای آرام کردن کارلوس کی‌روش بعد از کارت قرمز بنجامین ویلیامز به مهرداد پولادی مربوط می‌شد. حضور کریم انصاری‌فرد در فهرست 23نفره جام‌جهانی، حالا دیگر هیچ‌کس را شوکه نمی‌کند. چرا که او، در باشگاه بزرگ المپیاکوس درخشش قابل توجهی داشته است. این حضور اما ارتباط چندانی به پست بازی باشگاهی کریم ندارد. او در تیم‌ملی، در یک نقش متفاوت قرار گرفته و تا امروز کی‌روش را متقاعد کرده که می‌تواند به خوبی از پس این نقش تازه بربیاید.
پاس گل تماشایی کریم انصاری‌فرد به مهدی طارمی در قطر، زمینه‌ساز یکی از کلیدی‌ترین گل‌های ایران در مرحله مقدماتی جام‌جهانی شد. گلی که ایران را به جام‌جهانی و کریم را به ترکیب اصلی نزدیک‌تر کرد. انصاری‌فرد در مسابقه دوستانه با ترکیه نیز هافبک میانی بود و حالا در حوالی اردوی تیم‌ملی شنیده می‌شود که مسئولیت مهار کریستیانو رونالدو در بازی سوم ایران به او سپرده خواهد شد. نیمه پر لیوان درمورد کریم، انگیزه بالای او بعد از سال‌ها نیمکت‌نشینی در تیم‌ملی است. انصاری‌فرد در چند فصل گذشته با اعتماد به نفس خوبی در رده باشگاهی ظاهر شده و به مراتب جنگجوتر از گذشته فوتبال بازی کرده است. روند پیشرفت او نیز یکی از نکات مثبت درمورد این بازیکن به شمار می‌رود. نیمه خالی لیوان اما شاید تجربه کم این بازیکن در بازی‌های بزرگ ملی باشد. او تجربه فیکس بازی کردن در جام‌جهانی را ندارد و شاید جو مسابقات این بازیکن را تحت‌تاثیر قرار بدهد. نکته مهم‌تر، ناآشنایی او با وظایف دفاعی است. او در حالی مامور مستقیم کریستیانو خواهد بود که در المپیاکوس، نزدیک‌ترین بازیکن تیم به دروازه حریف است. انصاری‌فرد در همه دوران فوتبالش یک بازیکن هجومی بوده و این‌بار قرار است با تصمیم کی‌روش، در حوالی محوطه جریمه تیم خودی دیده شود. آیا این ریسک بزرگ برای انصاری‌فرد و برای تیم‌ملی مفید خواهد بود؟
یارگیری مستقیم با ستاره‌ها، در فوتبال مدرن چندان مورد استفاده قرار نمی‌گیرد. چندین سال است که دفاع منطقه‌ای، به دفاع نفر به نفر ترجیح داده می‌شود. حتی زین‌الدین زیدان که در یکی از ال‌کلاسیکوهای امسال کواچیچ را مامور مهار مستقیم لئو مسی کرد، نتوانست نتیجه دلخواه‌اش را از این تصمیم به‌دست بیاورد. تیم‌ملی 4سال قبل، هیچ بازیکنی را تنها برای مهار لئو مسی در ترکیب بازی با آرژانتین نداشت. همه بازیکنان در کنار هم در مهار 90دقیقه‌ای لئو سهم داشتند و وقتی سرانجام دروازه ایران باز شد، تنها یک بازیکن مقصر این اتفاق نبود. حالا اما به‌نظر می‌رسد نقشه‌های سرمربی کمی تغییر کرده است. او برای جلوگیری از درخشش رونالدو، روی لژیونر یونانی‌اش حساب باز می‌کند. مهاجمی که از نیمکت بلند شده تا در یک نقطه غیرمنتظره از زمین قرار بگیرد.
