7 مکان گردشگری در مریخ

مریخ، سیاره‌ای با تضادهای وسیع است؛ آتشفشان‌های عظیم، دره‌های عمیق و دهانه‌هایی که ممکن است روزگاری میزبان آب جاری بوده باشند.احتمالا به محض اینکه بشر بتواند گردشگرانی را به این سیاره بفرستد، مکان‌های شگفت‌انگیزی برای آنها وجود خواهد داشت.

کوه المپیوس

این کوه قدرتمندترین آتشفشان منظومه شمسی محسوب می‌شود. المپیوس که در منطقه آتشفشانی تارسیس قرار دارد، تقریبا 3برابر قله اورست بلندی دارد. المپیوس پس از خزیدن آهسته گدازه در دامنه‌های آن شکل گرفته است. این بدان معنی است که احتمالاً کوهنوردی برای کاشفان آینده آسان خواهد بود؛ زیرا میانگین شیب آن تنها 5درصد است. در قله یک فرورفتگی تماشایی به عرض 85کیلومتر وجود دارد.

مدوسائه فوسائه

مدوسائه فوسائه یکی از عجیب‌ترین مکان‌های روی مریخ است و برخی افراد حتی حدس می‌زنند که شواهدی از نوعی سقوط بشقاب پرنده در آن وجود دارد! این یک ساختار زمین‌شناسی است که از سنگ‌های کوچک بسیار نرم شکل‌ گرفته و در نزدیکی خط استوای سیاره سرخ به طول 8هزار کیلومتر کشیده شده است. در قسمت‌هایی از آن، دره‌ها و تپه‌هایی نیز دیده می‌شود. این ساختار مریخی دارای خاکستر آتشفشانی و رسوبات کوه‌های یخ بوده که مقدار آن به همان اندازه موجود در قطب جنوب مریخ است.

قطب‌های شمال و جنوب

مریخ دارای 2منطقه یخی در قطب‌های خود است که ترکیبات متفاوت کمی دارند. قطب شمال توسط فرودگر فونیکس در سال2008 از نزدیک مورد مطالعه قرار گرفت، درحالی‌که مشاهدات قطب جنوب ما از طریق مدارگردها حاصل شده است. در طول زمستان، دما در نزدیکی هر 2قطب شمال و جنوب آنقدر سرد است که دی‌اکسیدکربن از اتمسفر به‌صورت یخ در سطح متراکم می‌شود. این فرایند در تابستان، زمانی که دی‌اکسید کربن به اتمسفر بازمی‌گردد، معکوس می‌شود.

خط‌های شیب‌دار مکرر

مریخ، میزبان ویژگی‌های عجیبی به نام خط‌های شیب‌دار مکرر است که در طول هوای گرم در کناره‌های دهانه‌های شیب‌دار شکل می‌گیرند. با این حال، سخت است که بفهمیم این چه چیزی است. تصاویر از دهانه هیل و همچنین مکان‌های دیگر، نقاطی را نشان می‌دهد که طیف‌سنجی نشانه‌هایی از هیدراتاسیون در آنها مشاهده شده است. ابتدا اعلام شد که نمک‌های هیدراته باید نشانه‌هایی از آب جاری در سطح باشند، اما تحقیقات بعدی نشان داد که این می‌تواند از آب جوی یا جریان‌های خشک شن و ماسه تشکیل شده باشد.

دره مارینر

مریخ بزرگ‌ترین دره منظومه شمسی را نیز در خود جای داده است. دره مارینر تقریبا 3هزار کیلومتر طول دارد؛ این یعنی حدود 4برابر طولانی‌تر از گرند‌کانیون است. بسیاری از دانشمندان می‌گویند: زمانی که منطقه تارسیس شکل گرفت، به رشد این دره کمک کرد. گدازه‌ای که در منطقه آتشفشانی حرکت می‌کرد، پوسته را به سمت بالا هل داد که آن را به شکستگی در مناطق دیگر تبدیل کرد. با گذشت زمان، این شکستگی‌ها به دره مارینر تبدیل شد.

منطقه آتشفشانی تارسیس

وقتی درحال صعود به المپیوس هستید، ارزش آن را دارد که به برخی از آتشفشان‌های دیگر در منطقه تارسیس هم نگاه کنید. تارسیس میزبان 12آتشفشان غول‌پیکر در منطقه‌ای به عرض تقریباً 4هزار کیلومتر است. مانند المپیوس، این آتشفشان‌ها بسیار بزرگ‌تر از آتشفشان‌های زمین هستند؛ احتمالاً به این دلیل که مریخ کشش گرانشی ضعیف‌تری دارد که اجازه می‌دهد، آنها بلندتر شوند. این آتشفشان‌ها ممکن است، 2‌میلیارد سال یا نیمی از تاریخ مریخ، فوران کرده باشند.

تپه‌های ارواح

مریخ سیاره‌ای است که بیشتر توسط باد شکل گرفته؛ زیرا آب با رقیق‌شدن جو آن تبخیر شده است. اما ما می‌توانیم شواهد گسترده‌ای از آب‌های گذشته را ببینیم؛ مانند مناطقی از «تپه‌های ارواح» که در منطقه «هزارتوی شب» و حوضه «هلاس» یافت شده‌اند. محققان می‌گویند که در این مناطق تپه‌هایی با ارتفاع ده‌ها متر قرار داشته‌اند. بعدها تپه‌ها توسط گدازه یا آب غرق شده‌اند، اما آنها پایه‌های خود را حفظ کرده‌اند؛ درحالی‌که بالای آن دچار فرسایش شده است.