معمای ساماندهی در اقتصاد ایران

سال‌هاست که اقتصاد ایران با یک کلیدواژه در حوزه سیاستگذاری مواجه شده است؛ ساماندهی! راستی ریشه نابسامانی‌ها کجاست که دنبال ساماندهی هستیم؟ بگذاریم سؤال را شفاف‌تر مطرح کنیم؛ آیا نابسامانی در اقتصاد و بازارها ریشه در خطای سیاستگذاری گذشته ندارد؟ پاسخ به این سؤال راز معمای ساماندهی در اقتصاد ایران را برملا می‌کند چراکه در فقدان یک نگاه به چارچوب فکری در حوزه سیاستگذاری کلان اقتصادی و محیط کسب‌وکارها، گرفتار خطای تحلیل می‌شویم و تصور می‌کنیم با رمز ساماندهی یا بخوانید مداخله دولت‌ها می‌توان مشکلات را حل کرد. حال آنکه اگر یک سیاست درست طراحی و اجرا شود، نیازی به سامانه‌ها و خلق ایده‌های ساماندهی کمتر خواهیم داشت.
در اقتصاد ما به سبب نرخ تورم بالا، شاهد تلاطم در بازارها و رشد تقاضاهای غیرمطلوب با هدف حفظ ارزش پس‌اندازها هستیم و تا زمانی که تورم بالا باشد، انتظار بهبود با مداخله حداکثری به نتیجه منجر نخواهد شد. تجربه نشان داده که قاعده حاکم بر دادوستد کالاها و خدمات در بازارها بر اصل عرضه و تقاضا استوار شده و چون یکی از طرفین این قاعده کلی دچار نوسان شود، اثر آن در بازارها نمایان شده و نابسامانی‌ها در قالب رشد قیمت‌ها نمود پیدا می‌کند. در این میان اما برندگان نابسامانی در اقتصاد همانا کسانی هستند که دست برتر را دارند و دست دولت‌ها را می‌خوانند و تصمیم‌ها را دور می‌زنند.