قصه کمبود داروی بیماران تالاسمی چیست؟

از روزی که دونالد ترامپ در آمریکا به‌عنوان رئیس‌جمهور روی کار آمد و تحریم‌های سختگیرانه فراوانی را علیه ایران اجرایی کرد، با وجود همه تلاشی که متخصصان داخلی برای دور زدن این تحریم‌ها در بخش‌های حساس و مهم انجام داده‌اند، اما مسئله تحریم دارو کماکان آزاردهنده است.
آمریکایی‌ها همواره کوشیده‌اند تا به مردم ایران بگویند: تحریم های ظالمانه‌شان سیاست‌های حاکمیتی ایران را نشانه گرفته و با مردم این کشور کاری ندارند و دارو برای ایرانی‌ها تحریم نیست.  امایونس عرب، رئیس انجمن حمایت از بیماران تالاسمی چندی پیش ‌ اعلام کرد؛ در نتیجه تحریم‌ها ۶۶۲بیمار مبتلا به تالاسمی در ایران و طی یک سال گذشته جان باخته‌اند. محمود نجفی‌عربی، رئیس کمیسیون اقتصاد سلامت اتاق بازرگانی تهران هم به‌عنوان یک فعال اقتصادی گفته بود: هرچند برخی از شرکت‌های داروساز، اعلام می‌کنند که مشکلی برای همکاری و معامله با ایران ندارند، اما در عمل با توجه به دشواری نقل و انتقال ارز، خرید و واردات دارو به ایران بسیار دشوار شده است. معاون وزیر بهداشت در توضیح این موضوع می‌گوید: درست است که ما در داخل کشور، توان تولید داروهای مورد نیاز بیماران مبتلا به تالاسمی را داریم، اما حقیقت امر این است که بخشی از بیماران به داروهای خارجی نیاز بیشتری دارند؛ بنابراین از شرکت‌های خارجی درخواست واردات دارو کردیم تا هر اندازه که می‌توانند به ما دارو بدهند؛ اما عملا به ما دارو نمی‌‎دهند. به‌گفته دکتر محمدی، وزارت بهداشت بارها برای شرکت‌های دارویی خارجی ارز حواله کرده اما آنها از ارسال دارو امتناع کرده اند؛ درست مانند وضعیتی که چندی پیش درباره خرید واکسن کرونا از کشورهای غربی مورد انتقاد رهبری گرفت. محمدی می‌گوید: مشخص است وقتی شما ارز می‌دهید، حداکثر یک‌ماه دیگر باید دارو، ‌تحویل داده شود؛ اما ۶‌ماه گذشته و دارویی فرستاده نشده، ارز باطل شده و دوباره شرکت ارسال کرده است: «تولیدکنندگانی که از سازمان غذا و دارو مجوز می‌گیرند، عموما همه تست‌ها را پاس می‌کنند. بعضی از داروها به برخی بیماران سازگار نیست که در این قبیل موارد، باید داروی جایگزینی انتخاب شود. معمولا توصیه‌مان این است که حتی‌المقدور از بین داروهای تولید داخل، داروی دیگری جایگزین شود. بیماران می‌توانند با استفاده از نظر پزشک از داروهای مشترک بین شرکت‌های مختلف استفاده کنند. چون فرمول اصلی داروها یکی است و مواد جانبی آن عموما متفاوت است. زمانی به مداخله جدی پزشک نیاز است که بیمار بخواهد به‌صورت کلی داروی مصرفی‌اش یا شیوه استفاده از آن مثلا خوراکی به تزریقی یا استنشاقی را تغییر دهد.»‌