آغازِ آغاز

محدث تک‌فلاح-دبیر دوچرخه

قطره همان آغاز است. آغازی بر حیات. آغازی بر ادامه و آغازی بر ساختن. پروردگار حکیم‌مان قطره را از آسمان می‌فرستد که برای جوانه‌ها زندگی را بشارت دهد. سیرابش کند و در مسیر رشد همراهش باشد. مگر نه این است که خداوند تمام دنیا را با آب، زندگی بخشیده است؟ همین قطره اگر به یک هدف نشانه گیرد، سنگ را هم سوراخ نمی‌کند؟ پس قطره آغاز زندگی است. همان زندگی‌ای که هر بهار، آغاز می‌شود و هر پاییز به خواب می‌رود و زمستان را که گذراند به دنیا پشت می‌کند. قطره آغاز است. همان قطره‌ای که حیات را مژده می‌دهد. آغاز دوری جدید از زندگی. آغاز دنیایی پر از تلاطم و تصمیم و هیجان و هیجان. آغاز دنیایی از دوستی. وداع با کودکی. آغاز مسیر پرهیاهوی تصمیم‌های مهم. آغاز نوجوانی.

سلام!
  این­جا آغاز دوچرخه است؛ اما کمی متفاوت با آغازهای دیگر. من آغاز مجدد دوچرخه را برای نوشتن، برای حرف زدن، برای گفتن، گفتن و گفتن، خوش‌یمن می‌بینم. در روزهایی که دوچرخه حیات نداشت ثانیه‌ها به کندی سپری می‌شد. شاید بگویی: «من که اصلاً دوچرخه را نمی‌شناسم.» شاید بگویی: «من با دوچرخه زندگی‌ها می‌کردم.» شاید بگویی: «آیا این دوچرخه همان دوچرخه است؟» حتی شاید بگویی(که‌ ای کاش نگویی): «دوچرخه که برای من دیگر تمام‌شده است.» و هزار شاید دیگر.   این دوچرخه، با انرژی مضاعفی به میدان آمده که هرچند آغازش را دست تنها بوده، اما برای ادامه کار کلی امید دارد. امید به حضور و یاری شما نوجوان ها. تحریریه­ ی دوچرخه در انتظار نفس گرم رفقای قدیم و جدید، آغاز مجددش را جشن گرفته است تا خونی تازه در رگ نوجوانان این روزها باشد. ضربانی محکم برای اطمینان قلبش و حرکتی نو برای همراهی با درد‌دل‌ها و چالش‌های دنیای امروز نوجوانی. دنیایی که از اینستا و توئیتر و یوتیوب بدش نمی‌آید و صد البته خیلی هم دل به آنها نبسته است. دنیایی مملو از آگاهی‌های نامحدود. آگاهی‌های لازم و البته غیرلازم! اگر قرار است هر دوهفته یک بار، چهارشنبه‌ها قطره‌ای باشید که ما را از لابه‌لای بوی کاغذ روزنامه ی همشهری بخوانید، یا با نوشتن نامه و رایانامه(ایمیل) از دنیای خود، دریا را به ما نشان دهید یا حتی کنار ما باشید تا باهم چرخ دوچرخه را بچرخانیم! و همه با هم دست به‌دست دهیم و قطره‌هایی باشیم از این دریای بی­کران، پس به دوچرخه خوش آمدید.