پیر هرات و حافظ شهر، از یک بهار رد شده‌اند

«وطن‌دار»، دریچه‌ای از یک گفت‌وگوی جدید

کتاب «وطن‌دار» اثر مرحوم محمدسرور رجایی نخستین‌بار در پاییز سال1400 منتشر شد. این کتاب روایت 28افغانستانی از سختی‌ها و شیرینی‌های مهاجرت‌شان به ایران است. مهاجرتی که به دلایل متفاوت حتی کوچ اجباری رخ داده است. تجربیات مطرح‌شده در این اثر به دوره اول تسلط طالبان بازمی‌گردد، اما ادعا شده که به بسیاری از سؤالات پاسخ داده‌نشده ایرانیان، افغانستانی‌های داخل ایران و حتی نسل بسیار جوان‌تر آنان پرداخته شده است. مهاجران افغانستانی‌ بعد گذشت قریب به 4دهه، به گروه جمعیتی قابل توجهی در ایران تبدیل شده‌اند و به‌نظر می‌رسد از فقدان فضایی برای بیان بسیاری از ناشنیده‌ها ناخرسندند. می‌توان گفت این کتاب مبتکر مسیری برای شکل‌گیری یک گفت‌وگوی تازه میان ایرانیان و افغانستانی‌ها است که توسط انتشارات جام‌جم در 304صفحه منتشر شده است. در میان راویان این کتاب اسامی قابل توجهی مانند محمدکاظم کاظمی، سیدابوطالب مظفری، محمدشریف سعیدی، زهرا حسین‌زاده و خود مرحوم محمدسرور رجایی دیده می‌شود.

 «گیسوان کابلی»؛ همدردی شاعرانه با همسایه

کتاب «گیسوان کابلی» اثری متفاوت از یک شاعر ایرانی درباره افغانستان است. محمدحسین انصاری‌نژاد با ذوق هنری خود مجموعه سروده‌هایی را در رابطه با این کشور منتشر کرده  که بیشتر متمرکز بر همدردی با رنج مردم افغانستان در پی حوادث و وقایع مختلف در این کشور است. کتاب «گیسوان کابلی» در 2فصل به نام‌های «از جاده هرات» و «چکامه‌های کابلی» تدوین شده و شامل 15شعر بلند و کوتاه است. در مقدمه کتاب به قلم غلامعلی حداد عادل، رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی آمده است: «این شعرها... نشانه همزبانی و برخاسته از همدلی شاعر با مردم افغانستان است و بهتر است بگوییم حرف دل مردم ایران است که به زبان شعر به قلم انصاری‌نژاد آمده است. این همدلی‌ها و همزبانی‌ها، این بستگی‌ها و دلبستگی‌ها که چکامه‌های کابلی نمونه‌ای از آن است، حکایت زنده بودن ملت‌های ماست.» گفتنی است که این اثربا واکنش مثبت نخبگان افغانی در ایران روبه‌رو شد. این کتاب خواندنی را نشر صریر و در 62صفحه منتشر کرده است.