لبخند انار

هوشنگ مرادی کرمانی

 مرد بلندقد، میانه‌سال با موهای جوگندمی، دست‌هایش را پیش‌آورده بود و آنها را به جماعت نشان می‌داد:- باور کنید هنوز کف دست‌هایم می‌سوزد. بعد از34  سال هنوز سوزش ضربه ترکه‌هایش را به کف دست و پاهایم حس می‌کنم. اما امروز هر چه دارم از او دارم. امشب می‌خواهیم از او حرف بزنیم و مثل آن سال‌ها به کودکی و نوجوانی برگردیم. نه فقط با حرف، بلکه با گوشت و پوستمان آن دوران را زنده کنیم. اول، البته حرف و دست آخر عمل. امشب تعدادی از شاگردانش و معلمانی که با او همکاری می‌کرده‌اند و همینطور مش‌عبدالله، خدمتگزار مهربان مدرسه که 30سال در کنار او بود، اینجا هستند. اینجا جمع شده‌ایم تا یاد و خاطره آن مرد بزرگ را گرامی بداریم.