ارتقای کیفیت زیست شهروندان
زهرا شمس‌احسان-رئیس کمیته اجتماعی شورای شهر تهران
مدیریت در هر سطحی نیازمند نظارت و ارزیابی راهبردی است. هرقدر این نظارت جمعی‌تر و بزرگ‌مقیاس‌تر باشد، سلامت، کیفیت و کارآمدی مدیریت بالاتر خواهد رفت؛ لذا مدیریت شهری هم نیازمند نظارت و کنترل است. فرایند تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری در سطح شهر از طریق سیاستگذاری، برنامه‌ریزی و پایش عملکرد تحقق می‌یابد؛ ازاین‌رو هر اجتماعی در هر مقیاسی نیازمند مشارکت، مطالبه و نگهداشت حقوق شهروندی است. به‌این‌ترتیب شورای اسلامی شهر دغدغه حمایت از منافع عمومی شهر و شهروندان را دارد و با نگاه جامع و منسجم به کلیت شهر سعی دارد به‌صورت یکنواخت کیفیت زیست شهروندان را ارتقا دهد. تهران امروز با شهر دهه‌های پیشین تفاوت معناداری دارد. وقتی به قانون شهرداری‌ها در سال۱۳۳۴ نگاه می‌کنیم این قانون برای شهر تهران نوشته شده که حول‌وحوش یک‌میلیون نفر جمعیت داشت و مساحت آن بسیار کمتر بود؛ لذا این قانون با سازوکارهای دهه ۴۰ و ۵۰ تعیین شده و پاسخگوی نیازهای آن روزگار بود. شهر امروز در آستانه 10میلیونی شدن و مساحت آن بالای ۷۰۰کیلومترمربع است. حریم آن بسیار گسترده‌تر و چالش‌های آن پیچیده‌تر شده و در وضعیت فعلی، شکی نیست از منظر قانونی، کارکردی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و فناوری شهر امروز به سیرت و صورت، متفاوت از دهه‌های پیشین است. اساساً شهروندان تهرانی شیوه زیست‌شان تغییر کرده و این تغییر ادامه دارد؛ لذا از منظر قانونی و شهرسازی اکولوژیکی و اجتماعی ما نیز نیازمند بهینه‌سازی هستیم. باتوجه‌به این شرایط، جایگاه شورا هم می‌تواند به تعبیری بازنگری شود و کیفیت مدیریت شهری و رسالت‌ها و مأموریت‌های آن به‌روز و پاسخگوتر شود. برای تحقق جایگاه شورا ضرورت دارد که از ظرفیت‌های این نهاد در کمیسیون‌های تخصصی بهره‌مند شویم.
