همه یا هیچ
این همکاری برای فدراسیون و امیر قلعه‌نویی صفر و صدی است؛ حد وسط ندارد
بهروز رسایلی
بعد از جدایی اول کارلوس کی‌روش از تیم ملی ایران، فدراسیون فوتبال تمام تلاش خودش را کرد تا یک مربی نامدار را به تهران بکشاند و نهایتا به اسم مارک ویلموتس رسید؛ کسی که سابقه هدایت تیم‌ملی بلژیک را در کارنامه‌اش داشت. او البته «تو زرد» از آب درآمد، اما اصل ماجرا این است که فدراسیون تاج ژست استفاده از مربی بزرگ بین‌المللی را رها نکرد. این‌بار اما ماجرا فرق داشت. پس از دومین خروج کی‌روش از تیم ملی ایران، نه پولی در بساط بود و نه انگیزه چندانی؛ بنابراین آقایان در داخل کشور یک گزینه دم‌دستی پیدا کردند و تیم ملی را سپردند به امیر قلعه‌نویی. اینطوری شاید فوتبال ملی ایران به آرزوهای دور و درازش نرسد، اما حداقل عطش شخص امیر قلعه‌نویی فروکش می‌کند و او رؤیای چندین‌ساله‌اش برای بازگشت به تیم ملی را در آغوش می‌کشد. با وجود این کم و کیف حضور امیر روی این نیمکت، برای همیشه تکلیف او را در تاریخ فوتبال ایران مشخص خواهد کرد؛ اینکه قلعه‌نویی قهرمان است یا ضد‌قهرمان؟
حد وسط نداریم
این روزها لبخند از لب امیر نمی‌افتد. او راضی و خوشحال است و نمی‌تواند این حس را پنهان کند. در موقعیت جدیدش آرام گرفته و برخی رسانه‌ها به شکل اغراق‌آمیز در حال حمایت از این مربی هستند. با این حال دستور کار، صریح و به همان اندازه دشوار است؛ اینکه تیم ملی ایران باید در جام ملت‌های آسیا نتایج قابل‌قبولی کسب کند. تیم ملی در دوره پیشین این مسابقات به مرحله نیمه‌نهایی رسید، اما آن زمان هم عدم‌صعود به فینال به‌عنوان یک آیتم منفی در کارنامه کارلوس کی‌روش ثبت و این مربی بابتش ملامت شد. بنابراین تکرار حضور در نیمه‌نهایی کف مطالبات از امیر قلعه‌نویی خواهد بود. او لابد خواهد گفت: «فرصتی که به کی‌روش داده شد، در اختیار من نبود.» بله، اما نکته اینجاست که قلعه‌نویی مربی بومی به‌حساب می‌آید، از تار و پود همین فوتبال است و تازه یک دوره دیگر هم سابقه هدایت تیم ملی ایران را داشته است. پس بهانه‌ای نیست و او حداقل باید یوزها را به جمع 4تیم پایانی جام ملت‌های آسیا برساند. آیا می‌تواند؟ با توجه به کیفیت و نمایش تیم‌های آسیایی در جام‌جهانی، کار سختی به‌نظر می‌رسد. لابد اما قلعه‌نویی پیش از انتخاب به همه‌‌چیز فکر کرده است. او 10سال است جام نگرفته و اگر 10سال دیگر هم جام نمی‌گرفت، باز از نظر فنی با خوشنامی از دنیای مربیگری خداحافظی می‌کرد، چون باشگاه‌ها پیشنهاد می‌دادند و امیر قبول می‌کرد. اینجا اما او یک پست «ملی» را اشغال کرده و باید به میلیون‌ها ایرانی پاسخگو باشد. اگر در جام ملت‌ها موفق شد که هیچ، اما اگر نشد، بدون تعارف بخش بزرگی از اعتبارش را از کف خواهد داد.
تیم امید، زیر بلیت امیر
این بازی صفر و صد برای فدراسیون فوتبال هم وجود دارد. مهدی تاج که شاید نزد افکارعمومی نامقبول‌ترین رئیس تاریخ فوتبال باشد، علاوه بر تیم ملی بزرگسالان، ابتکار عمل در تیم امید را هم به قلعه‌نویی سپرده و گویا نظر امیر سهم مهمی در انتخاب کادرفنی این تیم دارد. بنابراین، 2تیم به یک تفکر سپرده شده؛ قماری که ظرف چند‌ماه آینده نتیجه‌اش مشخص خواهد شد. یا تاج سربلند از این معرکه بیرون می‌آید، یا زمین‌خوردن قلعه‌نویی، او را هم به زیر می‌کشد.
هوای ابری سامان
90دقیقه دیگر روی نیمکت؛ آیا قدوس به سوئد برمی‌گردد؟
شرایط برای سامان قدوس به هیچ‌وجه خوب پیش نمی‌رود. او در رده ملی و در حوزه باشگاهی شرایط خوبی ندارد. قدوس در نخستین فهرست امیر قلعه‌نویی برای تیم ملی حضور داشت، اما ترجیح داد به تهران نیاید و در انگلستان بماند. از این تصمیم قدوس تفسیرهای زیادی صورت گرفت و برخی حتی آن را حمل بر خداحافظی این بازیکن از تیم ملی کردند، هرچند خود سامان فعلا ترجیح داده در این مورد سکوت کند. هر چه بود اما این حضور در جزیره هم کمکی به قدوس نکرد و باعث بهبود وضعیت این بازیکن نشد. چه گواهی در این زمینه بالاتر از اینکه قدوس در آخرین بازی برنتفورد در لیگ برتر هم 90دقیقه کامل روی نیمکت نشست؟
برنتفورد در هفته سی‌ودوم لیگ برتر به مصاف استون‌ویلا رفت و نهایتا 2تیم در این دیدار به تساوی یک-یک رضایت دادند. برنتفورد در این مسابقه ابتدا از حریف پیش افتاد، اما در واپسین دقایق مسابقه گل مساوی را دریافت کرد. با این مساوی، زنبورها در رده دهم جدول ماندند، اما همانطور که گفتیم در این دیدار یک دقیقه هم به قدوس بازی نرسید. آمار او در این فصل حقیقتا غم‌انگیز است؛ 12بار حضور در زمین مسابقه که در تمام موارد به‌عنوان بازیکن ذخیره بوده و جمعا به سختی 100دقیقه شده است و تنها یک شوت به سمت دروازه رقبا. این در حالی است که قدوس فصل گذشته در 17مسابقه به میدان رفته و توانسته بود یک گل بزند و یک پاس گل بدهد.
این، وضعیت بازیکنی است که هنوز نمی‌دانیم او را بار دیگر با پیراهن تیم ملی خواهیم دید یا نه. قدوس در زمان کی‌روش و اسکوچیچ عمدتا به‌عنوان بازیکن نیمکت‌نشین به میدان می‌رفت و از این وضعیت ناراضی بود. بعید است حتی اگر او بپذیرد و به تیم ملی برگردد، وضعیتش در تیم ملی هم تغییر کند. همزمان شایعاتی هم در مورد بازگشت احتمالی قدوس به لیگ سوئد وجود دارد که درصورت وقوع می‌تواند یک بازگشت به عقب کامل باشد.
در همینه زمینه :