زباله‌های پرانرژی

زباله‌های پلاستیکی‌که بلای جان کره زمین در چند دهه اخیر بوده‌اند، ممکن است در طرحی انقلابی، به میدان‌های نفت آینده دنیا تبدیل شوند. پروفسور اروین رایزنر، استاد دانشگاه کمبریج، روی طرحی کار می‌کند که می‌تواند در نهایت، میلیون‌ها میلیون تن زباله پلاستیکی را به منبع دردسترس و ارزان سوخت در آینده تبدیل کند. او گفته است که پلاستیک‌ها، در واقع یک فرم دیگر از سوخت فسیلی هستند و کافی است قفل انرژی شیمیایی آن باز شود تا به‌عنوان سوخت مورد استفاده قرار بگیرد. اما کار به این آسانی نیست؛ پیوندهای شیمیایی پلاستیک‌ها، بسیار ماندگار و عمیق هستند و فقط 10درصد از 7میلیارد تن پلاستیکی که تا حالا تولید شده بازیافت شده‌اند.یک مدل بازیافت پلاستیک‌ها، بازیافت مکانیکی است؛ روشی که در آن پلاستیک شسته و خرد و ذوب می‌شود. اما این رویکرد پرهزینه و ناکارآمد است و گروه‌های محیط‌زیستی از آن ایراد گرفته‌اند. اینجاست که طرح انقلابی رایزنر و تیمش، مورد توجه قرار می‌گیرد: آنها پلاستیک و دی‌اکسید کربن را با استفاده از انرژی نور خورشید به محصول شیمیایی کارآمد تبدیل می‌کنند. این پروسه، تبدیل پلاستیک و دی‌اکسید کربن به سینگاز (گاز سنتر) است، ترکیب کلیدی در سوخت‌های پایداری مثل هیدروژن. طرح تیم رایزنر، در دما و فشار معمولی اتاق عملی است و وقتی که کاتالیزورهای ساده‌ای وارد چرخه شوند با تابش نور آفتاب تغییرات شروع می‌شود. مهم‌ترین نکته این است که این فرایند پاک و تمیز است. تولید پلاستیک در جهان به ‌شدت رو به افزایش است و پیش‌بینی می‌شود که میزان پلاستیک در جهان در سال2060 میلادی، 3برابر شود. به همین‌خاطر است که این طرح انقلابی، نه‌تنها می‌تواند راهکاری پایدار برای حل معضل زباله‌های پلاستیکی باشد که می‌تواند منبع جدیدی از انرژی دردسترس و ارزان را پیش روی بشر بگذارد.