گزارش
بانوی امدادگر در روستاهای صعب‌العبور
سپیده هدایتپور داوطلبانه راهی روستاهای اردبیل می‌شود و به روستاییان کمک‌های اولیه آموزش می‌دهد
راحله عبدالحسینی- روزنامه‌نگار
حدود 4سالی می‌شود که روستاهای صعب‌العبور اردبیل، میزبان بانویی شده‌اند که با عشق و علاقه‌ای که به آموزش امدادگری دارد، راه سخت را بر خود هموار کرده است. سپیده هدایتپور، یکی از مربیان جمعیت هلال‌احمر، اهل شهرستان خلخال است که داوطلبانه راهی روستاها می‌شود و به اهالی روستا از کمک‌های اولیه تا دانستنی‌های ضروری هنگام وقوع بلایای طبیعی را آموزش می‌دهد. بارها پیش آمده که برف و بوران روستا ماندگارش کرده و شب را مهمان روستاییان بوده. او که بدون هیچ چشم‌داشتی صبورانه الفبای امداد و نجات را آموزش می‌دهد، معتقد است با این کار، زکات دانش خودش را می‌پردازد و رضایت خاطر دارد. هدایتپور، کارآفرین هم هست و با راه‌اندازی یک کارگاه خیاطی برای تعدادی از بانوان خلخالی اشتغال‌زایی کرده و حالا در انتظار تسهیلات برای گسترش این کارگاه است.
زلزله، ناجی من شد
سال آخر دبیرستان را می‌گذراند و برای کنکور آماده می‌شد که یک شب زمستانی در شهرستان خلخال زلزله آمد. زلزله‌ای که تلفاتی نداشت، اما به بیشتر خانه‌های روستاهای خلخال خسارت وارد کرد و روستاییان مصدوم شدند. این اتفاق تلخ جرقه‌ای شد تا سپیده هدایتپور به اتفاق چند نفر از دوستانش سر کلاس کمک‌های اولیه هلال احمر حاضر شود: «وقتی زلزله سال89 را با ترس و دلهره از سر گذراندم، فهمیدم که هیچ مهارتی برای نجات جان خودم و اطرافیانم هنگام وقوع زلزله ندارم. نمی‌دانم باید چه کاری انجام بدهم. این شد که در دوره‌های آموزشی هلال‌احمر شرکت کردم و نکات آموزشی به قدری برایم جالب بود که از همان سال به عضویت مجموعه درآمدم.»
او صحبت‌هایش را با هدفی که برای خود ترسیم کرده، ادامه می‌دهد: «تصمیم گرفتم همه آنچه را که یاد می‌گیرم به اهالی روستاها که دسترسی چندانی به امکانات آموزشی را ندارند، آموزش بدهم.»
آموزش در روستاها
این بانوی تلاشگر از 4سال پیش که دوره‌های مربیگری هلال احمر را گذراند به هدفش جامه عمل پوشاند و راه روستاهای کم‌برخوردار را در پیش گرفت. می‌گوید: «اردبیل جزو ۱۰ استان کشور در زمینه فراوانی وقوع حوادث طبیعی به شمار می‌رود و هرازگاهی بروز حوادثی مانند زمین لرزه، رانش زمین، سیل، خشکسالی، صاعقه، توفان، سرمازدگی، برف سنگین، سرما و یخبندان شدید خسارت‌ها و تلفات زیادی برجای می‌گذارد. اما هنوز بسیاری از مردم روستا با نکات اولیه امدادرسانی بیگانه‌اند.» مقصد او روستاهای صعب‌العبور است؛ جایی که در زمستان‌ها مسیرهای ارتباطی را برف گرفته و برخی جاده‌های متنهی به ارتفاعات به یخ نشسته. جان‌فرسا بودن مسیر اما در برابر اراده او رنگ می‌بازد. او از تجربه‌خودش در روستاهای هشجین خلخال می‌گوید: «در زمستان که راه‌های ارتباطی کمابیش بسته می‌شود، خانه‌های بهداشت هم بعد از ساعت اداری تعطیل می‌شود، اگر حادثه‌ای رخ می‌داد، اهالی روستا باید منتظر می‌ماندند تا اورژانس حداقل بعد از یک ساعت از راه برسد. اهالی روستا حالا با دانستن فوت و فن کمک‌های اولیه می‌توانند تا رسیدن نیروهای متخصص ناجی جان همنوع خود شوند و به قولی ثانیه‌های طلایی نجات را از دست ندهند.»
به‌‌روز باشیم
کزج، آق سو، سوسهاب، مره‌جین، برندق و منامن جزو روستاهای صعب‌العبور شهر هشتجین خلخال است. هدایتپور از اشتیاق اهالی برای آموزش یاد می‌کند و می‌گوید: «همه گروه‌های سنی برای یادگیری مشتاق هستند.» اهالی با دانستن فوریت‌های پزشکی حالا به خوبی می‌دانند هنگام بالا رفتن قند یا فشار خون سالمندان نخستین اقدام چیست و راه و روش آتل بستن با دم‌دستی‌ترین وسایل چگونه است. هدایتپور به تناسب شغل روستاییان نکات دیگری هم آموزش می‌دهد. می‌گوید: «مارگزیدگی یا عقرب‌گزیدگی و افتادن از بلندی، دردسرهای زیادی برای برخی از روستاییان ایجاد می‌کند. وقتی برایم تعریف می‌کنند که چگونه آموزش‌ها به دادشان رسیده، خیلی خوشحال می‌شوم.» او شب‌های برفی را که وسیله‌ای برای بازگشت به خانه فراهم نبوده، در مسجد روستا پای صحبت خانم‌های روستا نشسته، خوراکی‌های محلی را امتحان کرده و به آنها یاد داده که چطور پارچه‌های نخی را بشویند، اتو بزنند و به‌عنوان گاز استریل استفاده کنند. هدایتپور امیدوار است با برگزاری کلاس‌های تخصصی امدادگری بانوان خلخال در آنها، دانش به‌روزی داشته باشد.
در همینه زمینه :
